مطابق قانون 255 فدرال 29 دسامبر 2006 ، کارفرما موظف است در صورت وقوع در طول مدت قرارداد کار و همچنین ظرف 30 روز از تاریخ فسخ آن ، مزایای از کارافتادگی موقت را به همه کارمندان ارائه دهد. روش ، اندازه ، شرایط محاسبه و پرداخت مزایا در بند 1 قانون مذکور تعیین شده است.
ضروری است
- - مرخصی استعلاجی؛
- - ماشین حساب یا برنامه 1C ؛
- - اطلاعات مربوط به تجربه
دستورالعمل ها
مرحله 1
اگر قرارداد کار با یک کارمند را فسخ کرده باشید ، در صورت عدم توانایی برای کار در کارمند سابق ، ظرف 30 روز از تاریخ اخراج ، شما باید مرخصی استعلاجی بگیرید ، تعلق بگیرید و مطابق با مقررات عمومی مزایا را پرداخت کنید روال پیش بینی شده توسط قانون علاوه بر این ، مطابق با تغییرات مشخص شده در قانون 255 فدرال ، شما موظف به انجام این کار هستید بدون توجه به دلیل پایان کار ، یعنی حتی اگر ابتکار عمل از جانب شما باشد و اخراج به دلیل غیبت ، مست بودن صورت گرفته باشد. در محل کار ، برای بی اعتمادی یا انجام نامناسب وظایف.
گام 2
یک کارمند اخراجی یا مستعفی حق دارد ظرف 6 ماه پس از بسته شدن گواهی عدم توانایی برای کار ، صادر شده در طی 30 روز از پایان رابطه کاری ، با شما تماس گرفته و مرخصی استعلاج را برای محاسبه مزایا ارائه دهد.
مرحله 3
شما باید صحت فرم مرخصی بیمارستانی را تأیید کنید. فرم با دستورالعمل های وزارت بهداشت شماره 172 در تاریخ 16 مارس 2007 تأیید شده است ، مراحل صدور به دستور وزارت بهداشت و توسعه اجتماعی شماره 514 از اول اوت 2007 انجام می شود.
مرحله 4
محاسبه و پرداخت مزایا نه تنها به کارمندان اخراجی که تحت قرارداد کاری بی پایان کار می کردند ، بلکه همچنین به کارمندان نیمه وقت و همچنین افرادی که با آنها روابط کاری موقت دارید ، پرداخت می شوند.
مرحله 5
برای محاسبه سود ، تمام مبالغی را که 13 ماه مالیات برای 24 ماه قبل از اخراج از آن وصول شده جمع کرده و بر تعداد روزهای تقویم در دوره صورتحساب ، یعنی 730 تقسیم کنید. اگر کارمند برای وقت کمتری دارید ، سپس محاسبه واقعی را از کل مبلغ کسب شده انجام دهید و آن را تقسیم بر روزهای تقویم واقعاً کار کنید. تعداد حاصل را در تعداد روزهای معلولیت موقت ضرب کنید. در مرحله بعد ، محاسبه را به مدت کل خدمت کارمند انجام دهید. با بیش از 8 سال تجربه ، 100٪ از درآمد متوسط ، با 5 تا 8 سال تجربه - 80٪ ، تا 5 سال - 60٪ را پرداخت کنید.
مرحله 6
مطابق با ماده 255 قانون فدرال ، در صورت ترک یک زن باردار ، شما مجبور نیستید برای بارداری و زایمان و همچنین مراقبت از کودک زیر 1 ، 5 سال مزایا دریافت کنید و پرداخت کنید. اما مطابق با ماده 261 قانون کار فدراسیون روسیه ، یک زن باردار می تواند فقط با ابتکار عمل خود یا در رابطه با تصفیه شرکت ترک کند. در تمام موارد دیگر ، شما حق ندارید که کار خود را با یک کارمند باردار پایان دهید.
مرحله 7
اما یک جایگزین برای قانون فدرال در قالب مصوبه دولت 865 از 30 دسامبر 2006 وجود دارد ، که می گوید کارفرما موظف است به یک زن باردار مرخصی استعلاج پرداخت کند ، یعنی اگر ناتوانی برای کار در طی 30 روز از تاریخ اخراج اتفاق می افتد و اخراج دلیل خوبی داشته است. دلایل مهم شامل جابجایی ، مراقبت از بستگان نزدیک است ، اگر آنها از گروه 1 ناتوان باشند ، اما زن باید این دلایل را در نامه استعفا خود ذکر کند.
مرحله 8
اقلام تعهدی مربوط به مزایای بارداری مطابق روال کلی محاسبه مزایای گواهی عدم توانایی کار انجام می شود. مقدار متوسط روزانه را در تعداد روزهای مرخصی استعلاجی ضرب کنید. کمک هزینه را بر اساس 100٪ متوسط درآمد پرداخت کنید ، اما نه کمتر از حداقل دستمزد.
