به عنوان یک قاعده کلی ، انتقال کارمند به موقعیت پایین تر تنها با رضایت وی امکان پذیر است ، زیرا تغییر در قرارداد کار الزامی است. تنها گزینه برای اجرای چنین جابجایی در صورت عدم رضایت کارمند ، تغییر شرایط کار سازمانی یا فن آوری است.
هرگونه نقل و انتقال درون سازمانی مرتبط با نیاز به اصلاح قراردادهای کار (انعقاد توافق نامه های اضافی) فقط با موافقت کتبی کارکنانی که مشمول این نقل و انتقالات هستند انجام می شود. این قانون برای همه موارد انتقال به موقعیت پایین تر صادق است ، زیرا در چنین شرایطی نمی توان بدون تغییر قرارداد عمل کرد. با این حال ، قانون کار تنها گزینه ای را پیش بینی می کند که در آن حتی در صورت عدم رضایت کارمند ، روش مناسب می تواند انجام شود. این روش به دلیل تغییر شرایط کار سازمانی یا فن آوری در شرکت ، در تغییر توافق نامه های کاری متصور است.
منظور از شرایط کار سازمانی و فناوری چیست؟
هنگام اجرای روش مشخص ، کارفرما باید بتواند ثابت کند که شرایط کار سازمانی ، فنی واقعاً تغییر کرده است. در غیر این صورت ، ممکن است انتقال به سمت پایین تر به درخواست کارمند غیرقانونی اعلام شود. هیچ لیست بسته ای از این تغییرات وجود ندارد ، با این حال ، در عمل قضایی ، تغییرات سازمانی به معنای تغییر در ساختار مدیریت در یک شرکت ، توزیع مجدد بار در بخش ها ، تغییر در استانداردهای کار ، تغییر در حالت کار و استراحت است. تغییرات فنی شامل معرفی تجهیزات جدید ، فن آوری های جدید ، بهبود مشاغل ، گسترش لیست محصولات تولید شده و تعدادی دیگر از نوآوری ها است که مستقیماً به فناوری تولید مربوط می شوند.
چگونه می توان برای انتقال به موقعیت پایین تر درخواست داد؟
این قانون کارمندان را ملزم می کند که حداقل دو ماه قبل نسبت به تغییر شرایط قرارداد کار به کارمندان هشدار دهند. اگر کارمند با امضای توافق نامه اضافی موافقت نکند ، سازمان موظف است سایر جای خالی های موجود در لحظه فعلی فعالیت را به وی پیشنهاد دهد. در عین حال ، ارائه همه جای های خالی ، از جمله مشاغل کم درآمد ، با حقوق کمتر ضروری است. اگر کارمند از جای خالی پیشنهادی خودداری کند ، می توان قرارداد کار با وی را بر اساس پیش بینی شده در قانون کار فسخ کرد. اگر کارفرما جای خالی نداشته باشد ، پس از انقضای مهلت اخطار دو ماهه و امتناع از اصلاح قرارداد ، کارمند به سادگی اخراج می شود.
