بهره وری نیروی کار شاخص کارایی فعالیت کارکنان کارمندان یک شرکت است. این حجم محصولات یا خدمات منتشر شده (خروجی) در واحد ورودی کار را مشخص می کند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
سطح بهره وری نیروی کار با دو شاخص مشخص می شود: خروجی در واحد زمان (شاخص مستقیم) و شدت کار تولید (شاخص معکوس).
گام 2
خروجی تولید در واحد زمان کار به عنوان نسبت حجم محصولات تولید شده و هزینه زمان کار تعریف می شود. این نشان می دهد که چه حجم از محصولات از نظر فیزیکی یا ارزشی توسط کارمندان در یک ساعت ، روز ، هفته ، ماه ایجاد شده است.
مرحله 3
شاخص معکوس - شدت کار - به عنوان نسبت هزینه زمان کار به حجم محصولات تولید شده محاسبه می شود. این نشان می دهد که تولید واحد خروجی چه مدت طول کشیده است.
مرحله 4
بسته به نحوه اندازه گیری هزینه های کار ، چندین سطح از بهره وری از هم تفکیک می شوند. میانگین خروجی ساعتی به عنوان نسبت حجم محصولات تولید شده به تعداد ساعت کار در یک بازه زمانی مشخص تعریف می شود. این شاخص بازدهی متوسط کارگر را برای 1 ساعت از زمان کار شده واقعی منعکس می کند.
مرحله 5
میانگین تولید روزانه به عنوان نسبت حجم محصولات تولید شده به تعداد ساعت کار تمام کارگران در شرکت محاسبه می شود. این شاخص میزان استفاده صنعتی روز کاری را مشخص می کند.
مرحله 6
میانگین تولید ماهانه به عنوان نسبت حجم محصولات تولید شده و متوسط تعداد کارگران تعریف می شود. در این حالت ، میانگین تعداد کار به معنای هزینه های نیروی کار نیست ، بلکه به معنای ذخیره آن است.
مرحله 7
تولید به ازای هر کارمند ، یعنی بهره وری نیروی کار وی به عنوان محصول شاخص های زیر تعریف شده است: متوسط تولید ساعتی ، مدت روز کاری ، مدت زمان کار (هفته ، ماه ، سه ماهه) و سهم کارگران از تعداد کل پرسنل صنعتی و تولیدی.
