یکی از پارامترهای کلیدی توصیف کننده بهره وری اقتصادی تولید ، شاخص بهره وری نیروی کار است. برای محاسبات اقتصادی ، به عنوان شاخص بهره وری نیروی کار و کارخانه تولید به عنوان یک کل ، لازم است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
بهره وری واقعی نیروی کار یک شرکت عملیاتی براساس شاخص های بدست آمده در نتیجه مشاهده محاسبه می شود: کل هزینه های کار و حجم محصولات تولید شده. برای محاسبه بهره وری نیروی کار ، مقدار واقعی تولید (به واحد تولید یا بر حسب حجم) بر کل هزینه های واقعی نیروی کار (در ساعت کار) تقسیم می شود. بنابراین ، بهره وری نیروی کار متقابل شدت کار است. بر اساس مشخصات داده های اولیه ، نشان می دهد که در تولید واقعی و شرایط اقتصادی به ازای هر واحد کار زنده که در تولید مصرف می شود ، در واقع تولید معینی توسط یک تولید معین تولید می شود.
گام 2
برای تجزیه و تحلیل پتانسیل توسعه و زنده ماندن یک بنگاه اقتصادی در صنعت ، تئوری اقتصادی از شاخص هایی مانند بهره وری نیروی کار فعلی و بالقوه استفاده می کند.
بهره وری نقدی به طور مشابه با واقعی محاسبه می شود ، اما به عنوان داده های اولیه ، آنها حداکثر مقدار محصولات تولید شده در طول دوره را با حداقل هزینه کار دریافت می کنند ، یعنی در شرایطی که تولید در شرایط به حداقل رساندن و از بین بردن هزینه های مربوطه و توقف کار می کند. هدف از این عملیات محاسبه بهره وری نیروی کار است که در شرایط اقتصادی معین (تجهیزات موجود ، مواد اولیه ، سازمان تولید) حداکثر قابل دستیابی است.
مرحله 3
بهره وری بالقوه ، به عنوان توسعه منطقی یک ایده کلی ، شرایط حداکثر تولید را در شرایط موجود در این مرحله از توسعه فنی در نظر می گیرد. قرار است از مدرن ترین تجهیزات با تکنولوژی پیشرفته ، بهترین (از ممکنترین) مواد اولیه و غیره و بر این اساس ، حداقل هزینه های دستیابی به زندگی کارگران در بعد زمان استفاده شود.
