طبق قانون کار فدراسیون روسیه ، سند اصلی حاکم بر روابط کارفرما و کارمند قرارداد کار است. در قانون چنین سندی به عنوان شرح وظایف ذکر نشده است ، اما متعلق به تعداد مقررات محلی کارفرما است که در قسمت 2 هنر ذکر شده است. 21 قانون کار فدراسیون روسیه ، به این معنی که کارمند همچنین باید تعهدات مندرج در آن را انجام دهد.
آنچه در شرح شغل وجود دارد
مطابق با نامه Rostrud No. 3042-6-0 مورخ 2007-09-08 ، شرح شغل سندی است که به کمک آن روابط کاری بین کارفرما و کارمند تنظیم می شود. این شامل شرح کاملی از عملکرد کارمند کارکنان ، حدود مسئولیت وی ، و همچنین شرایط لازم برای صلاحیت است که در این موقعیت اعمال می شود. این دستورالعمل براساس کتب مرجع صلاحیت و مشخصات صلاحیت موجود در آنها در حال تدوین است.
شرح شغل به شما امکان می دهد تا تعیین کنید که آیا یک نامزد برای یک موقعیت خاص مناسب است یا خیر. هنگام انجام گواهینامه ، این سندی است که به وسیله آن مشخص می شود که آیا کارمندی که قبلاً منصبی داشته است با وظایف شغلی وی مطابقت دارد یا خیر. دستورالعمل های نوشته شده برای همان موقعیت ، اما مجریان مختلف ، به شما امکان می دهند مسئولیت و کار یکسانی را که نیاز به مدارک یکسان دارد بین آنها تقسیم کنید.
نحوه تهیه صحیح شرح وظیفه
با قرار دادن امضای خود در قرارداد کار ، کارمند متعهد می شود که وظایف عمومی کار و وظایف ذاتی یک موقعیت خاص را انجام دهد. اما ، به منظور "بهم ریختن" متن قرارداد کار با لیست آنها ، توصیه می شود که کارفرما شرح وظایف خود را که از جمله مقررات محلی است ، همراه با مفاد ، دستورالعمل ها و قوانینی که کارمند باید آنها را بشناسد تهیه کند. قبل از شروع به انجام وظایف خود در این حالت ، متن قرارداد کار باید نشان دهد که عملکرد وظایف این کارمند با شرح وظایف تنظیم می شود.
بنابراین شرح وظایف فقط یک کاغذ نیست ، غیر الزام آور است ، دارای قدرت قانونی است و مدیر حق درخواست رعایت آن را دارد ، باید با دستور جداگانه ای تصویب شود. به محض شروع به کار ، کارمند باید با امضای هر سه نسخه از آن ، در برابر امضا با آن آشنا شود. نسخه اول سپس برای ذخیره سازی به بخش منابع انسانی ، نسخه دوم به مدیر و نسخه سوم نزد کارمند باقی می ماند.
انطباق با شرح شغل
الزامات و هنجارهای مندرج در شرح شغل باید نه تنها توسط کارمند ، بلکه توسط کارفرما نیز رعایت شود. با ذکر لیست مسئولیت ها ، این امکان را برای شما فراهم می کند که کارهایی را که از محدوده آنها فراتر می رود ، به عنوان اضافی تفسیر کنید ، که به پرداخت اضافی نیاز دارد. بر اساس این سند ، یک کارمند در صورت ترکیب موقعیت ها ، انجام وظایف یک همکار موقتاً غایب ، افزایش سطح خدمات و غیره مستحق پاداش اضافی است.
