اکنون که سرعت زندگی در حال شتاب گرفتن است ، کارفرما معمولاً کارمندان را ملزم به کار در ساعات خارج از خانه می کند. در نتیجه ، حالت کار از بین می رود. در چنین مواردی ، ساعتهای انعطاف پذیر به کمک می آیند.
محتوای اصطلاح "ساعت کار انعطاف پذیر" در ماده 102 قانون کار روسیه موجود است. این مقاله می گوید که طول روز کاری ، زمان شروع و پایان آن توسط هر دو طرف مذاکره می شود ، یعنی کارفرما و کارمند به عنوان یک قاعده ، کارگر تعداد ساعات تعیین شده توسط قانون (40 بار در هفته) را کار می کند ، اما نه در حالت معمول (یعنی در روزهای هفته از 8 تا 17). به عنوان یک قاعده ، با یک برنامه انعطاف پذیر ، یک "هنجار" از کار و زمانی که فرد باید آن را انجام دهد مشخص می شود. این شرایط همچنین شامل ساعات استراحت نیز می باشد که کارمند آزاد است به تشخیص خود توزیع کند (مگر اینکه در توافق نامه توافق دیگری شده باشد).
تمام این مراحل باید در قرارداد کار ثابت شود. در غیر این صورت دفاع از حقوق هر دو طرف دشوار خواهد بود. بگذارید بگوییم که این شرکت یک برنامه رسمی دارد - از 8 تا 17 ، اما در واقع کارگران برای کار می آیند و آن را در زمان دیگری ترک می کنند. اگر کارگری ساعت 7 عصر در محل کار آسیب ببیند ، اثبات گناه کارفرما برای او آسان نخواهد بود. یا اگر او قبل از آمدن به محل کار خود ، ساعت 9 صبح زخمی شده باشد ، مدیریت شرکت باید مسئول او باشد. بنابراین تمام ویژگی های رژیم کار باید در قرارداد هنگام استخدام شرح داده شود. تغییر برنامه به صورت یک جانبه غیرقانونی است. هر دو طرف (کارمند و کارفرما) باید توافق کنند ، که باید در اسناد مربوطه منعکس شود.
کارفرما باید نحوه ثبت ساعت کار و میزان کار انجام شده را در نظر بگیرد. در صورت عدم امکان تعیین نرخ روزانه و / یا هفتگی ، محدودیت زمانی را می توان برای هر روز کاری و همچنین هفته و / یا ماه در نظر گرفت. همه اینها نیز باید با توافق طرفین مستند شود. این نیز برای اینکه بتوانید هزینه ساعات کاری بیش از حد را پرداخت کنید ضروری است.
