با وجود کاهش مداوم کارمندان دولت ، تعداد آنها کاهش نمی یابد ، که سرعت کار همه سیستم ها را بسیار کند می کند. شاید همه این تقصیر هنجارهای قانونگذاری است که در چنین مواردی وضع شده است؟
دستورالعمل ها
مرحله 1
مانند شهروندان شاغل در سازه های خصوصی ، کارمندان دولت باید حداکثر 2 ماه قبل (به صورت حضوری و در هنگام دریافت) در مورد اخراج اخطار داده شوند. این روش نه تنها در رابطه با تصفیه مقامات دولتی پیش بینی شده است. همچنین می تواند مطابق با برنامه کاهش تعداد دستگاه های دیوان سالاری که دائماً از بالاترین تریبون ها اعلام می شود ، انجام شود.
گام 2
کاهش فقط در صورت انحلال سازمان انجام می شود:
- افرادی که دارای دو یا بیشتر افراد وابسته هستند.
- مادران تنها که کودکان زیر 14 سال را تربیت می کنند (یا کودکان معلول زیر 18 سال).
- زنان باردار و زنان در مرخصی زایمان.
مرحله 3
اتحادیه کارگری ، خدمات استخدامی و بازرسی کار همچنین اخراج انبوه یا انفرادی آینده را 2 ماه قبل مطلع می کنند. اما اگر اتحادیه کارگری چنین اقداماتی از جانب کارفرمایان (در این مورد ، ایالت) را وتو کند ، کاهش می تواند لغو یا به حالت تعلیق درآید.
مرحله 4
هرچه بود ، اما رسید تأیید رضایت برای برکناری از مقام گرفته شد. طی دو ماه آینده ، وی به انجام وظایف خود ادامه خواهد داد. ایالت باید یا موقعیت معادل وی را در بخش دیگری از این بخش به وی پیشنهاد دهد ، یا ظرف 3 ماه پس از کاهش ، غرامت پولی به میزان متوسط حقوق ماهانه پرداخت کند.
مرحله 5
علاوه بر این ، به کارمند فرصت داده می شود تا با هزینه عمومی مجدداً آموزش ببیند. با توجه به نتایج آن ، وی می تواند برای یک درجه بالاتر یا یک شغل در بخش دیگری مطابق با صلاحیت خود درخواست کند.
مرحله 6
اما در هر صورت ، کارمند (و همچنین اعضای خانواده اش) کلیه مزایایی را که برای یک سال پس از اخراج از کار در دسترس بود ، حفظ می کند. حتی اگر وی به عنوان بیکار شناخته شود ، تداوم تجربه کاری نیز برای این دوره حفظ خواهد شد ، که در کتاب کار منعکس خواهد شد.
