ویژگی داشتن فضای زندگی در یک خوابگاه تحت قرارداد اجاره ، قبل از هر چیز به نوع خود خوابگاه بستگی دارد. بنابراین ، خوابگاههایی وجود دارد: برای افراد مجرد ، خانوادگی ، مختلط ، دانشجویی ، نظامی و غیره (بستگی به ساکنین دارد) ، و همچنین خوابگاه های راهرو یا مقطعی (با توجه به مشخصات فنی ساختمان) اختصاص دهید.
فضای زندگی در هاستل ها را می توان از طریق آپارتمان ، اتاق به اتاق یا بسته به هنجار متر مربع برای هر نفر بین ساکنان توزیع کرد ("تختخواب" ، یعنی قسمت غیر جدا شده اتاق).
نرخ تأمین مسکن به دسته های ساکنان بستگی دارد. بنابراین ، یک شهروند تنها می تواند بخشی از اتاق و یک خانواده را فراهم کند - فقط یک فضای زندگی منزوی.
به عنوان یک قاعده ، زندگی در یک خوابگاه موقتی است ، آنها در طول دوره کار ، خدمات ، آموزش در آنجا زندگی می کنند.
در یک خوابگاه از هر نوع ، مستاجر نه تنها از فضای زندگی در اختیار او قرار می گیرد ، بلکه از یک آشپزخانه مشترک ، سرویس بهداشتی ، انبارها و … نیز استفاده می کند. حق داشتن محل زندگی راحت توسط قانون اساسی روسیه پیش بینی شده است.
مستاجر یک خانه در یک خوابگاه فقط می تواند یک شهروند باشد و فقط کسی است که در رابطه با کار ، خدمت یا تحصیل حق مسکن دارد. موجر می تواند صاحب یک خانه تخصصی باشد.
در حال حاضر ، در چارچوب قوانین روسیه در مورد خصوصی سازی سهام مسکن ، ثبت مناطق مسکونی در مالکیت خصوصی در خوابگاههایی که وضعیت ایالتی یا شهرداری خود را از دست داده اند همچنان ادامه دارد. صاحب یک اتاق یا آپارتمان در یک هاستل حق استفاده از تمام مناطق مشترک را حفظ می کند.
در برخی شرایط ، این قانون اخراج مستأجر و اعضای خانواده وی را از محل های مسکونی در خوابگاه بدون تأمین مسکن دیگر منع کرده است و ممکن است آنها به رسمیت شناختن حق اقامت نامشخص (دائم) در خوابگاه نیاز داشته باشند.
