هر روانشناس مجبور است با عمل نوشتن نظرات روانشناختی سر و کار داشته باشد. بدین ترتیب ، نتیجه گیری قالب دقیق ندارد. مهم است که نتیجه گیری به طور عینی تصویر وضعیت روانی یک فرد را منعکس می کند ، و هر متخصص می تواند سبک ارائه را به طور مستقل انتخاب کند.
ضروری
کتابهای درسی برای تشخیص روانشناسی
دستورالعمل ها
مرحله 1
شکایات اصلی بیمار را در دو تا سه جمله شرح دهید. در ابتدای مکالمه از وضعیت روانی وی ارزیابی کنید. توجه ، خستگی ، و ارزیابی او از عملکرد خود را تحلیل کنید. شاید بیمار از سلامتی عمومی خود شکایت کند. همه اینها باید در بند اول نتیجه گیری شما ثبت شود.
گام 2
قسمت دوم گزارش را به شرح چگونگی کنار آمدن بیمار با وظایفی که هنگام معاینه به وی داده اید اختصاص دهید. آیا او به سرعت آنها را برآورده می کند ، آیا لازم است تلاشی برای انجام این کار انجام دهد؟ آیا او علاقه مند به انجام تکالیف بود؟ آیا خود بیمار می تواند نسبت به کار خود انتقاد کند؟ ارزیابی وی چقدر مناسب است؟ این قسمت از نتیجه گیری نباید زیاد باشد. سه تا پنج جمله.
مرحله 3
تصویر بالینی از وضعیت بیمار را با جزئیات شرح دهید. تکنیک هایی را که در کار خود استفاده کرده اید ذکر کنید. نتایجی که به دست آورده اید را به طور دقیق و دقیق شرح دهید. نحوه رفتار سوژه در این مورد یا آن مورد را با جزئیات و همراه با مثالها (عبارات خاص ، توصیف اقدامات) مشخص کنید. این قسمت باید مجموعه ای از پایان نامه ها باشد که باید آنها را با مثال های مشخص نشان دهید. این قسمت پر معنی ترین و پرحجم ترین است. یکی از مهمترین ویژگیهای این قسمت از گزارش شما عینیت آن است.
مرحله 4
تحقیقات خود را خلاصه کنید. چند ویژگی اصلی را که می توانید به فرد معاینه شده بدهید ، ذکر کنید. این رزومه نباید حاوی تشخیص باشد ؛ نتیجه گیری روانشناختی چنین الزامی ندارد. فقط چند پایان نامه اساسی که با استفاده از آنها امکان تشخیص در آینده وجود دارد.
