اسناد رسمی به عنوان بخشی از قانون در قرن 7 ظاهر شد. با این حال ، این صنعت به روشی کاملاً خاص توسعه یافته است ، یا به یک تجارت بسیار مورد احترام تبدیل شده است یا نه. احتمالاً دقیقاً در این ارتباط است که دفاتر اسناد رسمی تا به امروز از تجارت خود مراقبت می کنند و بنابراین حتی برخی از مفاهیم کاملاً خاص ، مانند "سپرده اسناد رسمی" ، برای عموم مردم شناخته نشده و قابل درک نیستند.
یک دفاتر اسناد رسمی ماهیت فعالیت اغلب به عنوان واسطه بین اراده و مجریان یا وراث و همچنین بین بستانکار و بدهکار وی عمل می کند. در عین حال ، از واسطه غالباً خواسته می شود تا در چارچوب تعهدات و چارچوب قانونی ، تعارضی را که ممکن است بین اشخاص مشخص شده وجود داشته باشد ، حل کند.
پول شخص دیگری
به عنوان مثال ، دو شهروند توافق نامه وام را منعقد می کنند و (گرچه نه لزوما) بر اساس این قرارداد ، اگر وام گیرنده نتواند به موقع شرایط توافق نامه را انجام دهد ، جریمه ای برای مانده بدهی اعمال می شود ، به عنوان مثال. مجازات پول پس از مدتی طلبکار دچار حادثه می شود و توانایی قانونی خود را از دست می دهد (در کما است ، از بیماری فراموشی رنج می برد و غیره) ، او نمی تواند دستورات مربوط به وام یک بار صادر شده را در این ایالت انجام دهد ، اما تعهدات بدهکار این نیست حذف شده ، به این معنی است که وام گیرنده چه چیزی است - از این طریق ، او موظف است پول را به طلبکار و دقیقاً در زمان تعیین شده برگرداند. راه نجات تماس با دفتر اسناد رسمی است.
در این شرایط ، بدهکار مبلغ بدهی را به سپرده دفاتر اسناد رسمی پرداخت می کند ، با ارائه توافق نامه وام و بیانیه ای که در آن نشان می دهد بستانکار در وضعیت ناتوانی است ، مقدار بدهی را در تاریخ تنظیم درخواست تجویز می کند و اطلاع می دهد که وی این مبلغ دقیق را به عنوان پرداخت وام به دفاتر اسناد رسمی برای نگهداری انتقال می دهد.
حتی اگر وام دهنده عمداً از وام گیرنده مخفی شده باشد یا مکان وی مشخص نباشد ، می توان سپرده گذاری کرد.
سردفتر اسناد و مدارک و مبلغی را که به حساب بانکی ویژه ارسال می شود ، می پذیرد ، در توافق نامه وام یادداشت می شود که تعهدات وام دهنده به طور کامل یا جزئی (بسته به مبلغ واریز شده) در تاریخ مشخص انجام شده است. پس از آن ، دفتر اسناد رسمی به وام دهنده اطلاع می دهد که پول از وام گیرنده آمده و در سپرده اسناد رسمی نگهداری می شود.
بنابراین ، در عمل ، سپرده اسناد رسمی پول یا اوراق بهاداری است که مطابق توافق نامه خاصی توسط یک سردفتر برای انتقال آنها به شخص دیگر پذیرفته می شود.
سپرده نگه داشتن
خدمات دفاتر اسناد رسمی رایگان نیستند ، به طور معمول ، دکوراتور درصد مشخصی از کل مبلغی را که برای ذخیره سازی پذیرفته شده است ، به عنوان هزینه دریافت می کند.
سردفتر حق نگهداری پول را ندارد ، زیرا قانون پیش بینی کرده است که او فقط می تواند اسناد را از شهروندان بپذیرد ، همه موارد دیگر باید در یک صندوق امانات نگهداری شود.
وام دهنده می تواند با ارائه توافق نامه وام ، نامه ای از دفاتر اسناد رسمی و اسناد هویتی ، پول خود را در هر زمان قبل از انقضا مدت ذخیره خود دریافت کند.
دفاتر اسناد رسمی حق تصرف در ودیعه را ندارند اما مدت زمان نگهداری مبالغ در بانک نامحدود نیست. در این قانون پیش بینی شده است که پس از انقضا مدت نگهداری برای پولی که توسط بستانکار مطالبه نشده است ، کل مبلغ به مالکیت دولت تبدیل می شود و توسط بانک به بودجه منتقل می شود.
