البته که سالها در یک آپارتمان زندگی کرده است ، خداحافظی با او کار آسانی نیست. اما اگر قرار است خانه شما تخریب شود و مجبور شوید به جای خانه فرسوده به یک آپارتمان جدید نقل مکان کنید ، این مسئله کاملاً متفاوت است. اما هرکسی که در چنین شرایطی قرار می گیرد نمی داند که می تواند روی چه چیزی حساب کند.
برای بیش از هفت سال پروژه ملی "مسکن" در کشور ما در حال اجرا است. در حال حاضر ، اسکان گسترده شهروندان از مسکن منسوخ ، فرسوده و فرسوده گرفته تا شرایط راحت تر وجود دارد. با این وجود ، شما نباید بلافاصله خود را تنظیم کنید تا آپارتمان جدید بسیار بهتر و لزوما گران تر از آپارتمان قبلی باشد. دولت یک موسسه خیریه نیست. شما مجبورید برای هر متر مربع از منطقه جدید بجنگید تا در قیمت یک آپارتمان ، مکان ، میدان و غیره ضرر نکنید.
روی کاغذ ، همه حقوق شهروندان ، اول از همه ، در سند اصلی تنظیم روابط حقوقی مسکن ثابت است. قانون مسکن در مواردی که با تصمیم ارگان های دولتی ، مسکن از اموال و تصرفات خارج شود ، به شهروندان تأمین سایر اماکن مسکونی را تضمین می کند. اماکن مسکونی در کشور ما را می توان به دو نوع خصوصی و شهری تقسیم کرد.
این قانون مقامات ایالتی و محلی را موظف به جبران فضای زندگی مصادره شده از شهروندان می کند. اما مالک حق انتخاب کمی دارد ، اگر مسکن جدیدی که انتظارات را برآورده نمی کند یک آپارتمان یا پول جدید و معادل آن است.
اگر از لحظه دریافت اخطار تخریب ، تعمیراتی انجام داده اید که قیمت آپارتمان را افزایش می دهد ، به خاطر داشته باشید که اختلاف قیمت دریافت نخواهید کرد.
آپارتمان ارائه شده باید ساخته شده و قابل زندگی باشد. مفهوم معادل سازی در این مورد نسبی است. آپارتمانهای نوساز به دلیل بهبود چیدمان و مساحت بیشتر ، اغلب گرانتر از آپارتمانهای قدیمی هستند.
در واقع ، خانه جدید برای تخریب باید در همان منطقه قدیمی واقع شود. اما یک نکته مهم وجود دارد. اغلب اوقات اصطلاح "واحد اداری - سرزمینی" استفاده می شود ، به این معنی که ما در مورد کل شهر صحبت می کنیم. درست است ، مالک می تواند روی گزینه های مختلف حساب کند ، به عنوان مثال ، برای یک آپارتمان 2 اتاقه در مرکز ، آنها می توانند دو آپارتمان 2 اتاقه ارائه دهند ، اما فقط در خارج از شهر.
در همه موارد ، لازم است به دنبال مصالحه ، با تمرکز بر ارزش بازار مسکن باشید.
