فرض برائت یکی از اصول اساسی قانون آیین دادرسی کیفری هر کشور متمدن است. در عین حال ، جنبه های حقوقی و اخلاقی این اصل هنوز به طور فعال در تئوری قانون بحث می شود.
فرض برائت به عنوان یکی از هنجارهای اساسی قانون آیین دادرسی کیفری روسیه درج شده است. این دادگاه اعلام می کند که تا زمان اثبات جرم وی با تصمیم موثر دادگاه ، هیچ کس نمی تواند در هر جنایتی مقصر شناخته شود.
لازم به ذکر است که چنین هنجاری مشخصه قانون کیفری است که در آن دولت است که توسط نمایندگان آن نمایندگی می شود و مجبور است گناه متهم ، متهم را ثابت کند. در روابط حقوق مدنی ، متهم به طور پیش فرض مجرم شناخته می شود تا زمانی که خود وی در اثبات بی گناهی خود فعال نباشد ، مگر اینکه در قانون خلاف آن مشخص شده باشد.
جنبه های حقوقی فرض برائت
جنبه اصلی قانونی این اصل به نیاز به تأمین حقوق اساسی یک فرد ، یک شهروند خلاصه می شود. مرتکب جرم در معرض عواقب منفی گوناگونی قرار دارد و فرض برائت آن دسته از افرادی را که مشارکت در اعمال غیرقانونی ثابت نشده اند از آنها معاف می کند.
یکی دیگر از جنبه های حقوقی مهم ، لزوم اثبات گناه و نه اظهارات بی اساس مقامات تحقیق برای تحقیق در مورد ارتکاب جرم توسط شخص خاصی است. سرانجام ، چنین پیش فرضی خصومت آمیز بودن روند کیفری را تضمین می کند ، زیرا در صورت تصمیم گیری از پیش تعیین شده در مورد گناه متهم ، دفاع وی معنای اصلی خود را از دست می دهد.
جنبه های اخلاقی فرض برائت
جنبه های اخلاقی فرض برائت از اهمیت کمتری برخوردار نیستند. محکومیت مطلق بسیاری از شرکت کنندگان در روند جنایی ، سایر افراد در گناه متهم را می توان در اظهارات توهین آمیز بیان کرد ، لحظات منفی دیگر که باعث افتخار و افتخار فرد می شود. قانون ، با بیان ادعای بی گناهی متهم ، چنین وضعیتی را مجاز نمی داند.
علاوه بر این ، یک جنبه مهم اخلاقی این فرض این است که متهم مجبور نیست بی گناهی خود را ثابت کند. اگر چنین وظیفه ای وجود داشته باشد ، فشار اخلاقی قابل توجهی به متهم ، متهم وارد می کند ، که بدون آن در حال حاضر در موقعیت غیر قابل رنج است. در عین حال ، متهم حق ارائه هرگونه مدرک را حفظ می کند ؛ او می تواند از این فرصت به تشخیص خود استفاده کند.
