چگونه و بر اساس چه شواهدی حق استفاده از فضای زندگی مورد مناقشه را به رسمیت بشناسیم؟ اگر همه شاکیان در این مورد به دادگاه مراجعه می کردند جواب را می دانستند ، قضات کار بسیار کمتری داشتند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اگر شهرداری مانع ثبت نام شما در آپارتمانی می شود که اقوام شما تحت یک قرارداد اجتماعی دریافت کرده اند ، به دادگاه مراجعه کنید. با این حال ، حتی اگر شما یکی از اعضای خانواده یکی از مستاجرهای خانه (یک همسر یا یک کودک بزرگسال) باشید ، این واقعیت ممکن است به شما این حق را بدهد که در شرایط زیر مسکن داشته باشید: - اگر شما یک خانه مشترک دارید و در واقع در قلمرو مورد اختلاف زندگی می کنند.
- اگر به طور منظم قبض های آب و برق را پرداخت می کنید ؛
- اگر هزینه های نگهداری مسکن را به طور مساوی با بقیه مستاجر تحمل کنید.
- اگر رضایت کتبی سایر کارفرمایان (ساکن یا موقتاً غایب) مشخص شده در قرارداد کار اجتماعی ، دارای گواهی یک دفاتر اسناد رسمی را داشته باشید.
گام 2
اثبات اداره یک خانه مشترک و اقامت واقعی ممکن است این موارد باشد: - واقعیت وجود وسایل شخصی در آپارتمان مستاجر ، که شما عضو خانواده او هستید ؛
- ایجاد هزینه های مشترک برای غذا و سایر کالاها ؛
- گزارش های شاهد عینی (همسایگان یا اقوام که کارفرما نیستند) ؛
- مواد عکس ، صوتی و تصویری.
مرحله 3
اثبات ایجاد هزینه های نگهداری مسکن به طور مساوی با بقیه مستاجرها: - رسید فروش دریافت شده در فروشگاه های مصالح ساختمانی و لوله کشی ؛
- فاکتورها و گواهینامه ها از بخش مسکن در مورد پرداخت خدمات برای تعمیرات فعلی اماکن ؛
- فاکتورها ، برآوردها و گواهینامه ها از سازمان هایی که کارهای تعمیر و ساخت و ساز را در محل های مورد مناقشه انجام داده اند ؛
- گزارش های شاهد عینی (همسایگان یا اقوام که کارفرما نیستند).
مرحله 4
اثبات سهم منظم یک سهم برای پرداخت قبض های آب و برق عبارتند از: - صورتحساب و رسید از اداره مسکن ، شرکت مدیریت یا HOA.
- توافق نامه کتبی یا شفاهی در مورد پرداخت قبض با مستاجر محل.
مرحله 5
البته نمی توان همه این مفاد را رعایت کرد ، بنابراین دادگاه معمولاً در اصل ، حقایق و شواهد تأییدکننده اداره خانه مشترک و همچنین رضایت کتبی سایر مستأجران را در نظر می گیرد. اما اگر مستأجر بخواهد یک کودک خردسال را در آپارتمان ثبت کند ، رضایت کتبی لازم نیست. علاوه بر این ، در رویه قضایی ، مواردی وجود دارد که یکی از اعضای خانواده یکی از مستاجران به طور موقت ، که رضایت مستاجران دیگر را ندارد ، اما با آنها یک خانواده مشترک را اداره می کند ، حق استفاده از مسکن
