هنگام ترک ، مطلوب است که نه تنها اعصاب ، بلکه روابط دوستانه با همکاران و به ویژه با مدیریت حفظ شود. شاید با گذشت زمان ، حتی مایل باشید به سازمان برگردید و پس از اخراج صحیح ، احتمالاً فرصتی برای انجام آن داشته باشید.
دستورالعمل ها
مرحله 1
تا آخرین لحظه در مورد قصد خود برای ترک هیچ یک از همکاران خود نگویید. اگر شرکت متوجه شود که شما آنجا را ترک می کنید ، مدیریت می تواند از قبل جایگزینی برای شما انتخاب کند. این امر به خصوص اگر هنوز شغل جدیدی پیدا نکرده اید ناامید کننده خواهد بود. علاوه بر این ، همکاران می توانند برای بازجویی های خسته کننده و حتی توهین آمیز شما را ترتیب دهند و همچنین شایعات ناخوشایند را منتشر کنند. رئیس باید اول از همه در مورد اخراج شما اطلاعاتی کسب کند ، و سپس فقط هنگامی که شما آماده ترک هستید.
گام 2
سعی کنید با همکاران و افراد بالادست درگیری نداشته باشید. افراد با ترک این کار ، برخی اوقات نظارت بر اعمال خود را متوقف می کنند و ادعاهایی را که مدت طولانی برای خود نگه داشته اند ابراز می کنند. این کار ارزش انجام دادن ندارد: چه کسی می داند دفعه بعد تحت چه شرایطی ملاقات خواهید کرد.
مرحله 3
به همکاران و رئیسان خود اجازه ندهید بدانند که به دنبال کار جدیدی هستید. رزومه خود را در سایت های معروف قرار ندهید ، در محل کار به دنبال جای خالی نباشید و قبل از تماس با یک کارفرمای احتمالی مطمئن شوید که رئیس خود شما نیست.
مرحله 4
وقتی از شما در مورد دلایل ترک سوال می شود ، نیازی به گفتن چیزهای ناخوشایند نیست. یک دلیل خنثی انتخاب کنید: مکان بهتری پیدا کرد ، می خواهم در نردبان شغلی بالاتر بروم ، شغل نزدیک به خانه را انتخاب کنم و غیره اما در مورد درگیری با همکاران ، حماقت رئیس ، دستمزد بسیار پایین ، کار متنفر و غیره صحبت نکنید ، شاید ، یک مدیر یا همکار سابق حتی بتواند در آینده به شما کمک کند.
مرحله 5
برنامه خود را به درستی بنویسید. بهترین گزینه فسخ قرارداد با توافق طرفین است زیرا در این صورت غرامت دریافت خواهید کرد. اما اگر رئیس با اخراج شما موافقت نکرد ، بیانیه ای را با میل خود و در دو نسخه بنویسید. اگر بعد از دو هفته کار اجباری ، مدیر بگوید که قصد اخراج شما را ندارد و هیچ برنامه ای را امضا نکرده است ، به نسخه دوم نیاز خواهید داشت.
