یک چالش پایبندی به سیستم ارزیابی دانش و صلاحیت است که هم به داوطلب و هم به مدیر اطمینان می دهد که وقتش ارزش دارد و داشتن منابع کافی اختصاص داده شده برای فرآیند ضروری است.
مزیت این سیستم کمی توسعه مهارتهایی است که شامل تأیید لازم اسنادی است که نشان می دهد کار توسط کسانی انجام شده است که به عنوان بخشی از فرایند مدیریت کیفیت با استانداردهای حرفه ای لازم برخورد کرده اند. اقناع كردن افراد بسيار دشوار است ، خصوصاً وقتي كه افراد معتقد باشند مدت زمان قابل توجهي كار خود را انجام داده اند. توصیه می شود به جای تعریف اصطلاح صلاحیت ، از اصطلاحاتی مانند "تأیید صلاحیت" برای تعریف سیستم ارزیابی استفاده شود ، زیرا فرض بر این است که داوطلب ممکن است قبل از ارزیابی هنوز صلاحیت نداشته باشد.
برای مشاغل کاملاً عملی مانند ساخت ، نصب تجهیزات یا تعمیر و نگهداری ، دقیق ترین روش ارزیابی معمولاً روش تأیید داوطلب است. هر دانشی که از مشاهدات حاصل نشود ، اما برای جمع آوری استانداردهای حرفه ای لازم است ، از یک نظرسنجی یا آزمون استخراج می شود. نامزدی که فعالیتی را انجام می دهد در یک محیط کار ارزیابی می شود و احتمالاً این فعالیت را به صورت روتین انجام می دهد. زمان خرابی (زمان کار غیرمولد) داوطلب ، پاسخ به س questionsالات مطرح شده توسط داوطلب را محدود می کند.
با این حال ، این مورد در مورد بسیاری از مهندسان و مدیران ، از جمله مهندسان طراحی و طراحان ، که کار خود را بیشتر روی میز انجام می دهند ، صدق نمی کند. فعالیت ها معمولاً در مدت زمان طولانی تری انجام می شود ، شامل بحث و تحلیل است که مشاهده آن در عمل دشوار است و ممکن است داوطلب قبل از نشان دادن نتیجه ، به جمع آوری اطلاعات ، جلسات و غیره نیاز داشته باشد. در این حالت ، روش سنتی ارزیابی مدیران و مهندسان برای آنها یک گزارش شخصی است که نحوه عملکرد آنها را نشان می دهد و نمونه کارهای مستند مورد استفاده آنها در استانداردهای حرفه ای را جمع آوری می کند.
تمایل به چشم پوشی از کارهای اضافی وجود دارد که نشان می دهد من "کار خود را به درستی انجام می دهم" ، به ویژه در محیطی که وقت آزاد کمی برای رشد شخصی وجود دارد ، به شرطی که انگیزه مالی وجود نداشته باشد یا نیاز به قرارداد یا مقررات قانونی نباشد. نیاز همچنین "زمان کارشناسی" وجود دارد که باید در نظر گرفت زیرا احتمالاً کمبود متخصص سطح بالا وجود دارد. کارشناسان باید از نظر حرفه ای در سطح نامزدها و همچنین در سطح متخصصان صلاحیت داشته باشند. بسیاری از سازمان ها احساس می کنند که مهندسان و مدیران در این سطح به عنوان مهندس و مدیر از کارشناسان بهره وری بیشتری دارند.
بنابراین ، برای به رسمیت شناختن سیستم ارزیابی صلاحیت و دانش ، لازم است که این فرآیند برای زمان هر دو نفر: داوطلب و متخصص ، سنگین نشود.
