در فعالیت اقتصادی ، روابط حقوق مدنی بین طرفین با مشارکت یک واسطه گسترده است. وکلا در زمینه ثبت توافق نامه ها را موافقت نامه های نمایندگی یا قراردادهای اجرایی می نامند.
در روابط حقوق مدنی از ماهیت واسطه ای ، سه شرکت کننده با یکدیگر تعامل دارند:
- آغازگر معامله - تولید کننده محصولات ، ارائه دهنده خدمات یا شخص حقوقی دیگری که کالا می فروشد یا چیزی را در بازار مصرف خریداری می کند.
- شخصی که مصرف کننده نهایی است - خریدار کالا یا تأمین کننده شخص ثالث محصولات ؛
- نماینده ای که به عنوان واسطه بین این دو طرف معامله عمل می کند ، و سود خود را از نتایج عملیات واسطه دریافت می کند.
در تجارت ، هنگام تعیین مجموعه حقوق و تعهداتی که هر یک از طرفین قرارداد دارند ، از اصطلاحات خاصی استفاده می شود. آنها برای انعکاس مشخصات روابط بین طرفین ضروری هستند. در برخی از انواع قراردادهای نمایندگی ، نماینده به عنوان مجری ذکر شده است. در این حالت ، طرفی که مصرف کننده خدمات واسطه است مشتری نامیده می شود.
مبانی مدیتیشن
در شرایطی که هنگام اجرای معامله ، انتقال اختیار انجام برخی وظایف به شخص ثالث (اعم از یک سازمان ، یک کارآفرین فردی ، یک شخص) ضروری می شود ، از چنین نوع توافق نامه GPC به عنوان توافق نامه نمایندگی استفاده می شود. آژانس از قوانین انگلیس و آمریکا به روسیه آمده است و به طور قانونی در قانون مدنی فدراسیون روسیه آمده است (فصل 52). ماهیت توافق نامه های طرفین توافق در مورد دستورالعمل به شرح زیر است: واسطه (نماینده ، نماینده کمیسیون ، وکیل) ، بر اساس سفارش مشتری (اصلی ، اصلی ، اصلی) ، قانونی یا اقدامات واقعی با هزینه مشخص.
در اختیارات واسطه ، تنوع مجاز است:
- نماینده می تواند به نمایندگی و با هزینه شخصی که معامله را آغاز کرده ، اقدام کند.
- نماینده حق دارد از طرف خودش اقدام کند اما با هزینه شخصی که وی را به سمت معامله جذب کرده است.
تنظیم توافق نامه های نمایندگی
وقتی در فرآیند قرارداد ، واسطه نقش یک شرکت کننده مستقل را به خود اختصاص می دهد (او با اشخاص ثالث مذاکره می کند و از طرف خود با آنها معامله می کند) ، ما در مورد اجرای توافق نامه کمیسیون صحبت می کنیم. مدیر اصلی به عنوان یک طرف معامله شناخته نمی شود ، زیرا وی با استفاده از خدمات نماینده کمیسیون اختیارات خود را به او تفویض می کند. قوانینی که در فصل 51 قانون مدنی فدراسیون روسیه پیش بینی شده است در مورد روابط حقوقی طرفین اعمال می شود.
اگر نماینده از طرف اصلی کار کند ، روابط آنها در چارچوب قرارداد آژانس است و باید مطابق با مفاد فصل 49 قانون مدنی فدراسیون روسیه ساخته شود. واسطه به عنوان وکالت عمل می کند ، بر اساس وکالت نامه ای که از طرف مدیر اصلی برای وی صادر شده است ، عمل می کند و طرف معامله نیست.
بنابراین ، محتوای اقتصادی فعالیت نمایندگی در نمایندگی ، کمیسیون و کمیسیون یکسان نیست و بنابراین این روابط به روش های مختلف ثبت می شود. منابع مرجع و اطلاعاتی اینترنت چنین نمودار نسبت انواع قراردادهای نمایندگی را ارائه می دهد.
مقرراتی که هنگام تنظیم توافق نامه های نمایندگی باید رعایت شوند ، توسط ماده 1011 قانون مدنی فدراسیون روسیه مقرر شده است. هنگام انتخاب مدل برای قرارداد منعقده ، یکی از معیارهای اساسی موارد زیر است: واسطه از طرف آن با شخص ثالث وارد روابط حقوقی می شود.
انواع توافق نامه نمایندگی
در قانون روسیه ، برای حمایت حقوقی از روابط واسطه ای ، سه شکل ثبت اسناد ارائه شده است:
- توافق نامه نمایندگی - مدیر عامل به نماینده اجازه می دهد.
- توافق نامه انجام کمیسیون شامل یک نماینده کمیسیون است.
- قرارداد کمیسیون - متولی وکالت را به عهده می گیرد.
هر مدل از قرارداد دارای شرایط خاصی است ، با توجه به اینکه حقوق و تعهدات بین طرفین توزیع می شود. این شرایط در فقه واجد شرایط اساسی است و به شرح زیر است.
-
با انعقاد قرارداد آژانس ، مدیر اصلی معامله را آغاز می کند و با هزینه شخصی در آن شرکت می کند. در همان زمان ، او به کمک یک واسطه متوسل می شود و مشتری مستقیم و مصرف کننده خدمات آژانس است. مدیر اصلی حق دارد به نماینده دستور دهد که اقدامات قانونی و سایر اقدامات (واقعی) را به صورت قابل جبران انجام دهد. یک نماینده ممکن است مجاز باشد از طرف خودش عمل کند اما با هزینه اصلی یا اینکه به نمایندگی و با هزینه اصلی کار کند. بسته به این ، حقوق و تعهدات مربوط به عملیات مالی و اقتصادی انجام شده یا مستقیماً از طرف نماینده یا از طرف خود مدیر عامل اصلی ناشی می شود.
بیشترین تقاضا برای خدمات آژانس در مناطقی مانند تحقیق در مورد نیازهای بازار و انجام کارزارهای تبلیغاتی ، توسعه بسترهای تجاری جدید و جستجوی طرف های مقابل است.
-
در روابط قراردادی که براساس کارمزد ساخته شده است ، مدیر اصلی و نماینده کمیسیون شرکت می کنند. شخصی که به خدمات واسطه ای احتیاج دارد و وی را برای انجام اقدامات واقعی (معاملات) درگیر می کند ، فرستنده است. براساس نتایج کار ، او به نماینده کارمزد پرداخت می کند. نماینده کارمزد ، به عنوان واسطه ای بین فروشنده و مصرف کننده نهایی ، با توجه به منافع و هزینه اصلی ، اما به نمایندگی از خود وی عمل می کند. این بدان معناست که حقوق و تعهدات ناشی از معاملات با اشخاص ثالث توسط نماینده کمیسیون بدست می آید ، در حالی که شخص اصلی شخص طرف معامله نیست.
توافق نامه کمیسیون در زمینه تهیه کالا به فروشگاه های خرده فروشی ، هنگام انجام معاملات با املاک و مستغلات و خرید ماشین ، خرید اسکناس و ارز ، بیشترین توافق را داشت.
-
انعقاد قرارداد نمایندگی به این معنی است که نماینده شخصاً باید اقدامات قانونی انجام دهد. طرفین قرارداد نمایندگی متولی و وکالت هستند. نماینده ای که به عنوان وکالت عمل می کند از طرف نماینده و با هزینه اصلی با توجه به وکالت نامه دریافت شده از وی عمل می کند. در این حالت ، نماینده طرف معامله نیست ، کلیه حقوق و تعهدات برای صاحب اصلی بوجود می آید.
ضمانت نامه برای شرکت در معامله از طریق نماینده ویژه خود - یک کارگزار سهام ، وکیل ، وکیل پرداخت و غیره استفاده می شود.
در نگاه اول ، توافق نامه های مربوط به ضمانت اجرایی موجود در قوانین روسیه ممکن است کمی دست و پا گیر و پیچیده به نظر برسد. علاوه بر تأمین کننده و خریدار ، طرف دیگری نیز در آنها دخیل است - نمایندگی که به عنوان واسطه فعالیت می کند. با این حال ، طبقه بندی اصطلاحات نشان دهنده مشارکت کنندگان در یک توافق نامه نمایندگی دشوار نخواهد بود ، زیرا آنها رابطه مشخصی با ماهیت و حجم عملکردهای واسطه ای دارند که مشتری به پیمانکار مربوطه اختصاص می دهد.
آیا می توان مفاهیم اصلی و اصلی را شناسایی کرد
در چارچوب طرح حقوقی میانجیگری ، اصطلاحات "اصلی" و "اصلی" به طرفی که رابطه قراردادی را آغاز می کند اشاره دارد. این کلمات از لاتین ترجمه شده اند و به ترتیب به معنی "آموزش" و "رئیس" هستند. هر دو یکی و دیگری مشتری و مصرف کننده خدمات واسطه ای هستند: آنها نماینده را به انجام وظایف خاصی راهنمایی می کنند که در ازای آن مبلغی را به وی پرداخت می کنند. آیا می توان مفاهیم بسیار نزدیک به معنای یکسان را تشخیص داد؟
بدیهی است که شناسایی اصل اصلی و اصلی غیرممکن است: آنها در قراردادهای نمایندگی مختلف ظاهر می شوند. نسبت حقوق و تعهداتی که آنها بعنوان طرف قرارداد در هنگام انجام معامله از آن برخوردار می شوند ، هرکدام مختصات خود را دارند.
- مشتری شخصی است که از خدمات یک واسطه استفاده می کند ، اما طبق مفاد قرارداد ، او می تواند به شخص ثالث دستور دهد که فقط به نمایندگی از خودش اقدام کند.
- مدیر اصلی شخصی است که با اختیار دادن شخص دیگری به عنوان نماینده ، به تشخیص خود نحوه واسطه گری را انتخاب می کند - از طرف خود وی یا از طرف اصلی.
در نتیجه ، مجاز است که متعهد را اصلی بنامیم ، اما برعکس ، همیشه ممکن نیست ، زیرا مفهوم اصلی بسیار گسترده تر از متعهد است.
