طبق مفاد قوانین روسیه ، خوانده حق پذیرش ادعا را به طور كامل یا جزئی دارد. برای رسمیت بخشیدن به چنین شناختی ، دانستن الزامات قانون مهم است.
قانون آیین دادرسی مدنی روسیه حقوق و تعهدات طرفین و اشخاص ثالث را به تفصیل شرح می دهد. یکی از حقوق خوانده و شخص ثالث به رسمیت شناختن ادعاهای شاکی است.
رضایت به ادعا می تواند کامل یا جزئی باشد. و در واقع ، و در یک مورد دیگر ، رسمیت صحیح این اظهارات متهم مهم است.
در چه مرحله ای از دادرسی می توان ادعایی را تشخیص داد
شناخت جزئی ادعاها در کل مراحل مدنی امکان پذیر است ، اما قبل از اینکه قاضی برای تصمیم گیری در مورد رای به اتاق مشورت برود.
پس از تصمیم گیری ، شناخت ادعا منطقی نیست ، زیرا ادعاها قبلاً راضی شده اند (یا بالعکس ، ادعا رد شده است).
روش ثبت نام
این قانون شامل الزامات روشنی در مورد چگونگی ثابت شدن تشخیص نیست. اما قوانینی برای تنظیم صورت جلسات دادگاه وجود دارد و روش قضایی خاصی نیز تدوین شده است.
• پذیرش ادعاهای جزئی می تواند به صورت شفاهی انجام شود. در این صورت اظهارات متهم یا شخص ثالث در صورت جلسه جلسه دادگاه درج می شود. شخصی که این شرایط را تأیید کرده امضا و تاریخ خود را در این قسمت وارد می کند.
• نوشتن این اقدام رویه ای نیز امکان پذیر است. متهم از طرف خود بیانیه ای تنظیم می کند و آن را به قاضی رسیدگی کننده به پرونده خطاب می کند. جزئیات سند باید حاوی اطلاعاتی درباره شرکت کنندگان در پرونده باشد (نام ، نام خانوادگی ، آدرس ، وضعیت رویه) و درخواست پذیرش به رسمیت شناختن جزئی ادعا.
درخواست از قبل نوشته شده و در جلسه دادگاه ارائه می شود یا از قبل به دفتر دادگاه یا از طریق پست ارسال می شود.
• لازم است مشخص شود كه الزامات در كدام قسمت شناخته شده است. به عنوان مثال مبلغ ادعا 80000 روبل است و خوانده موافقت می کند 50000 روبل پرداخت کند. این بدان معناست که وی ادعاها را به میزان 50000 روبل پذیرفت.
در صورتی که در وکالت نامه اختیارات مناسب پیش بینی شود ، نماینده یک طرف نیز مجاز است با بخشی از ادعا موافقت کند.
شرایطی که ممکن است یک ادعا به رسمیت شناخته شود
هر ادعایی قابل قبول نیست. در صورتی که دادخواست قانونی باشد و بر حقوق و منافع دیگران تأثیری نگذارد ، دادگاه مجاز به پذیرش جزئی دعوی است. به عنوان مثال ، دعوایی برای اخراج همسر و فرزند سابق تشکیل شد. در همان زمان ، با تصمیم دادگاه در مورد طلاق ، کودک به آموزش مادر منتقل شد. همسر تا حدی این ادعا را پذیرفت و موافقت كرد كه از فضای زندگی اشغال شده خارج شود. دادگاه حق رضایت دادن ندارد ، زیرا این امر موجب نقض حقوق کودک می شود که حق زندگی و تربیت با مادر را دارد.
بنابراین ، دادگاه ها قانونی بودن و قانونی بودن رضایت متهم یا شخص ثالث را با ادعا به دقت بررسی می كنند و فقط در این صورت این اعتراف را می پذیرند.
اگر دادگاه به رسمیت شناختن بخشی از ادعا را پذیرفته باشد ، در تصمیم گیری حق دارد به این واقعیت استناد کند و حکم را در این قسمت ایجاد نکند.
وصیت نامه متهم رسیدگی به پرونده را در اساس متوقف نمی کند و بر توزیع هزینه های دادگاه تأثیری نمی گذارد.
