پذیرش عبارت است از رضایت یک طرف برای انعقاد توافق در مورد شرایط پیشنهادی طرف دیگر. پذیرش ، که شامل شرایط اضافی است ، یک پیشنهاد جدید است.
پذیرش یکی از مراحل انعقاد قرارداد است. قرارداد منعقد شده در هنگام دریافت پذیرش در نظر گرفته می شود. دو سیستم وجود دارد که این مسئله را متفاوت تفسیر می کند. در آلمان ، ایتالیا ، فرانسه ، قرارداد در لحظه دریافت پیشنهاد پذیرش منعقد می شود. در ایالات متحده آمریکا ، انگلیس و ژاپن - در لحظه ارسال پذیرش به صندوق پستی پیشنهاد دهنده. رویکرد اخیر "نظریه صندوق پستی" نامیده می شود. اگر پذیرش با تاخیر دریافت شود ، اما توسط مخاطب به موقع ارسال شود ، قرارداد منعقد شده تلقی می شود. چنین قبولی دیرهنگام در نظر گرفته نمی شود ، بنابراین ، عقد قرارداد هیچ مانعی ندارد. موارد استثنا مواردی است که در آن یک طرف اخطار پذیرش پیشنهاد را با تأخیر دریافت کرده و بلافاصله به طرف دیگر اعلان کننده اعلامیه پذیرش اطلاع می دهد.طبق قوانین روسیه پذیرش باید کامل و بدون قید و شرط باشد. اگر پاسخی در مورد رضایت برای انعقاد توافق با سایر شرایط یا شرایط متفاوت از شرایط تعیین شده دریافت شود ، توافق نامه تا زمان حل و فصل اختلاف به عنوان منعقد نشده شناخته می شود. اشکال مختلفی برای پذیرش وجود دارد. ابتدا یک پاسخ کتبی از طریق نمابر ، تلگراف و سایر وسایل ارتباطی. ثانیاً ، یک پیشنهاد عمومی ، به عنوان مثال قرار دادن کالا در ویترین مغازه ها. در این حالت ، پذیرش پرداخت کالا برای خریدار خواهد بود. ثالثاً ، سایر اقدامات طرف مقابل طبق قرارداد نیز به عنوان پذیرش شناخته می شود. به عنوان مثال ، خرید بلیط از طریق واگن برقی ، پر کردن کارت مشتری. چهارم ، پذیرش عبارت است از انجام برخی اقدامات در مدت تعیین شده توسط قرارداد. به این اقدامات ضمنی گفته می شود. شکل اخیر پذیرش اغلب در گردش مالی استفاده می شود. همچنین ، پذیرش را می توان با سکوت بیان کرد. سکوت برای بیش از 10 روز به عنوان پذیرش شناخته می شود.
