مال مشترک مالکیت یک ملک توسط چند نفر است. چنین اموالی ممکن است شامل یک قسمت قابل تقسیم و غیرقابل تقسیم باشد و همچنین کل آنها باشد. مال مشاع به دو نوع تقسیم می شود - مشاع ، وقتی سهم هر یک تعیین می شود ، و مشترک ، وقتی بخشی از هر یک مشخص نشده باشد.
یک نمونه معمول از مالکیت مشترک یک مزرعه است. ارث ، هنگامی که مالکان هنگام دریافت مال ، سهام را به طور قانونی تعیین نکنند. این امر شامل تملک یک چیز یا اموال توسط همسران نیز می شود. ویژگی این نوع املاک این است که اشخاص نه تنها با تعداد نامحدودی از اشخاص بلکه با یکدیگر نیز روابط حقوقی برقرار می کنند و قوانین خاصی را برای مالکیت املاک مشترک ایجاد می کنند. با این حال ، مالکان با هم وارد روابط شخص ثالث می شوند.
مفهوم مالکیت مشترک
مالکیت مشترک نوعی مالکیت مشترک است که تعریف مشخصی از سهم هر یک وجود ندارد. دفع چنین املاکی منحصراً با رضایت همه شرکت کنندگان آن انجام می شود. هر یک از آنها حق تصرف در املاک مشترک مشروط بر رضایت مشترک را دارند. اگر تصرف در اموال مشترک بدون رعایت اختیارات لازم رضایت مشترک صورت گیرد ، ممکن است در دادخواست سایر مالکان باطل شود. تقسیم چنین املاکی تنها پس از تعیین سهم هر یک امکان پذیر است.
ویژگی های ظهور مالکیت مشترک
سه راه برای ظهور مالکیت مشترک وجود دارد: مزرعه یا اقتصاد دهقانی. مشارکت باغبانی ، باغبانی یا مشاغل؛ مال مشترک همسران. اقتصاد مزرعه یا دهقان به همه مشارکت کنندگان در مالکیت مشترک تعلق دارد ، مگر اینکه موافقت نامه های دیگری برقرار شده باشد: مالکیت مشترک یا جداگانه و دفع آن بر اساس یک قرارداد مشارکت ساده. روش دفع این گونه املاک با توافق کلیه دارندگان حق تعیین می شود. همچنین ، برای سهولت ، می توان سرپرست خانوار را برای تصمیم گیری در مورد مسائل اصلی تعیین کرد.
در مشارکت باغبانی ، انتقال حق مالکیت مشترک فقط در بین اعضای مشارکت امکان پذیر است. این اتفاق منحصراً با رضایت همه شرکت کنندگان در دارایی مشترک اتفاق می افتد. غالباً چنین تصمیماتی در جلسات عمومی گرفته می شود. در مالکیت مشترک همسران ، وقتی یکی از آنها معامله ای را برای تصرف املاک و مستغلات منعقد می کند ، رضایت محضری همسر دیگر لازم است. در صورت عدم وجود ، همسر حق اعتراض به معامله و اثبات عدم اعتبار آن را در دادگاه دارد. این کار را می توان در طی یک سال انجام داد ، از روزی که وی معامله را یاد گرفت یا باید می آموخت. اگر قرارداد ازدواج وجود داشته باشد ، ارائه آن ضروری است ، زیرا با کمک آن می توان رژیم قانونی همسران و امکان تصرف در اموال مشترک را تغییر داد.
