مالکیت به معنای گسترده ، سیستمی از تغییر روابط بین مردم در فرآیند تولید ، توزیع ، مبادله است که خصوصیات دارایی های تولیدی یا کالاهای مصرفی را مشخص می کند. مالکیت تصرف یا تملک چیزی است که در قدرت یا مالکیت آن باشد.
مالکیت مشترک و مشترک
مال مشاع به هر ملکی گفته می شود که متعلق به چند نفر از حقوق یکسان باشد. این می تواند دو نوع باشد - مشترک و مشترک. مالکیت مشترک - املاک متعلق به افراد مختلف ، که در آن سهم هر یک از شرکت کنندگان در این ملک به طور واضح و ریاضی تعیین شده است. در این حالت ، منظور ما سهیم شدن در یک حق مالکیت است ، به عنوان یک عبارت انتزاعی ، برای سهولت در تعیین سهمی در واقعیت. اگر سهام افراد توسط قانون تعیین نشود و با توافق شرکت کنندگان تاسیس نشود ، آنها برابر محسوب می شوند.
تصمیمات مربوط به سهم توسط مالکان جداگانه اتخاذ می شود. یک شخص حق دارد سهم خود را در صورت نیاز از بین ببرد - با رعایت اجباری قوانین و حقوق خرید انتقال املاک ، می تواند بفروشد ، اهدا کند ، وام بدهد.
مالکیت مشترک - املاک متعلق به چندین نهاد ، اما سهام آنها در آن تعریف نشده است. هر تصمیمی در مورد مالکیت فقط با توافق عمومی گرفته می شود. اگر دفع املاک مشترک بدون رعایت اختیارات لازم رضایت مشترک اتفاق بیفتد ، ممکن است در دادخواست سایر مالکان باطل شود. تقسیم چنین املاکی تنها پس از تعیین سهم هر یک امکان پذیر است.
جوانب مثبت و منفی مالکیت مشترک و مشترک
اگر ملک گران قیمت در مالکیت مشترک باشد ، نگهداری از آن آسان تر است ، زیرا مسئولیت آن به عهده همه مالکان است ، صرف نظر از خواسته های آنها. با این حال ، نگهداری از اموال در صورت تملک مالکیت آسان تر خواهد بود - نگهداری آن می تواند متناسب با سهام انجام شود.
هنگام خرید ملک با مشارکت مالی نابرابر ، مالکیت مشترک ممکن است بی ضرر باشد ، زیرا مسئولیت به طور مساوی به همه نهادها تحمیل می شود. این می تواند هزینه های نگهداری را افزایش دهد. هنگام استفاده مشترک از مالکیت در مالکیت مشترک ، لازم است که یک قرارداد استفاده مشترک منعقد شود. هر کس حق دارد سهم خود را در دارایی بفروشد ، بدون رضایت صاحبان دیگر. تقسیم اموال مشاع یا فروش جزئی فقط در صورت نشان دادن سهام هر یک امکان پذیر است. برای ثبت میراث برای اموال مشترک ، تعیین سهام نیز ضروری است ، مشروط بر اینکه چندین وارث وجود داشته باشد.
