الزامات سبک در شرکت های بزرگ ، کلوپ های شبانه و رویدادهای عمومی معمول است. از کد لباس برای ارائه یک تصویر خاص به یک سازمان یا رویداد استفاده می شود ، که مطابقت با آن توسط قوانین تعیین می شود.
مفهوم کد لباس در انگلستان متولد شد ، اما خیلی زود جهانی شد. منظور از کد لباس ، شرایط خاصی است که بر سبک و کیفیت لباس و کفش حاکم است. در ابتدا ، کد لباس راهی برای تعیین هویت حرفه ای فرد بود ، اما با گذشت زمان به سایر حوزه های زندگی نیز سرایت کرد.
کد لباس در محل کار
رایج ترین مفهوم ، کد لباس شرکتی است ، زمانی که ظاهر کارمند یک شرکت با دستورالعمل های سختگیرانه تنظیم می شود ، که اغلب در قرارداد ذکر شده است. برخی از شرکت ها خود را به عبارات مبهم مانند "سبک تجاری" یا "ظاهر زیبا" محدود می کنند ، در حالی که برخی دیگر ، به رنگ کراوات و حداقل هزینه تقریبی کت و شلوار ، همه چیز را تنظیم می کنند. علاوه بر این ، یکسان سازی لباس کار به عنوان عنصری از برند این شرکت نیز یک کد لباس است. به عنوان یک قاعده ، بین سبک های لباس رسمی و غیر رسمی تمایز قایل می شود. بسیاری از شرکت ها به اصطلاح "جمعه آزاد" دارند ، زمانی که کارمندان می توانند از هنجارهای سبک کسب و کار دور شوند و به کار بپردازند ، مثلاً با شلوار جین و تی شرت ، مگر اینکه ، البته ، مذاکرات یا جلسات برنامه ریزی شده باشد برای آن روز
یکی از قوانین ناگفته کد لباس شرکت ، توصیه نمی کند که برای چند روز متوالی با همان لباس کار کنید. توصیه می شود چندین کیت داشته باشید تا بتوان آنها را ترکیب کرد.
سایر گزینه های کد لباس
در مورد رویدادهای دسته جمعی ، مهمانی ها ، کلوپ های شبانه ، در اینجا کد لباس بستگی به قالب آن دارد. به عنوان مثال ، لباس هایی که در کف رقص مناسب هستند ، برای یک مراسم نمایشی تئاتر یا یک ضیافت تجاری کاملاً نامناسب هستند. برعکس ، یک لباس برای یک نمایشگاه یا یک کنسرت سمفونیک در یک مهمانی بی محل است. برای بسیاری از رویدادهای با مضمون ، کد لباس توسط برگزارکنندگان تعیین می شود. در اینجا ، پیروی از سبک عمومی لباس به شرکت کنندگان این امکان را می دهد تا فضای موضوع مربوطه را با دقت بیشتری بازسازی کنند.
برخی از شرکت ها عدم رعایت قانون لباس را موجب خسارت معنوی می دانند و حتی ممکن است کارمند را جریمه کنند.
کد لباس را با لباس فرم اشتباه نگیرید ، زیرا وظیفه آن متحد کردن همه کارمندان یا مهمانان نیست ، بلکه فقط تعیین جهت است. بعلاوه ، در بیشتر قوانین مربوط به لباس لباس استثنائاتی نیز وجود دارد. به عنوان مثال ، اهالی هنر: هنرمندان ، سبک ها ، منتقدان ، بازیگران - اغلب به خود اجازه می دهند سبک پذیرفته شده لباس را نقض کنند ، و با رنگ های روشن و لوازم جانبی برجسته شوند.
