قرارداد تعهد به توافق نامه ای گفته می شود که براساس آن یک طرف (وثیقه گذار) حق بازپرداخت ضرر و زیان خود را در هزینه دارایی (موضوع تعهد) طرف دیگر (وثیقه گذار) دارد ، در صورت عدم اجرای بدهکار تعهدات آن
دستورالعمل ها
مرحله 1
وثیقه همراه با ضمانت ، ضمانت نامه بانکی و ودیعه وسیله تأمین تعهدات است. تعهد به موجب قرارداد به وجود می آید و با تعهد اصلی پیوندی ناگسستنی دارد. بطلان توافق نامه اصلی بطلان قرارداد تعهد را به همراه دارد. ویژگی بارز این قرارداد این است که هم خود بدهکار و هم هر شخص دیگری می تواند به عنوان وثیقه گذار عمل کند. هرگونه دارایی (به استثنای چیزهایی که در گردش توقیف شده یا محدود شده است) ، حقوق مالکیت می تواند موضوع وثیقه باشد. نکته اصلی این است که ملک رهنی می تواند در صورت عدم تحقق قرارداد اصلی (هم ضررهای اساسی و هم ضایعات) ضررهای احتمالی را کاملاً پوشش دهد. ادعاهایی که ارتباط مستقیمی با شخصیت وثیقه گذار دارند ، به ویژه ادعاهای جبران خسارت برای سلامتی ، نفقه و غیره ، نمی توانند موضوع وثیقه باشند.
گام 2
پس از انعقاد قرارداد تعهد ، اموال مورد وثیقه می تواند به وثیقه گذار منتقل شود یا در اختیار متعهد باقی بماند. وثیقه گذار می تواند در تمام مدت قرارداد از مال مورد وثیقه استفاده کند. حتی اگر ملک مورد رهن توسط شخص ثالث پیش بینی شده باشد ، امکان فروش آن وجود دارد.
مرحله 3
قرارداد تعهد کتبی منعقد می شود. رهن اموال غیرمنقول منوط به محضری شدن است. متن آن لزوماً باید موضوع تعهد ، ارزش بازار آن و همچنین ارجاعات به تعهدی را که با وثیقه تأمین شده است (اصل ، اندازه و مدت اجرای آن) نشان دهد. همچنین لازم است اشاره شود که کدام یک از طرفین قرارداد دارای اموال رهنی هستند.
مرحله 4
تجدید (تمدید) قرارداد تعهد زمانی امکان پذیر است که موضوع تعهد تغییر کند ، مدت قرارداد اصلی منقضی می شود (به شرطی که برای مدت معینی منعقد شده باشد) ، اگر یکی از طرفین آن جایگزین شود (به عنوان مثال ، وثیقه گذار ، اگر او و بدهکار در یک نفر منطبق نشوند). قرارداد بعدی تعهد باید به شکلی باشد که قرارداد اول منعقد شده باشد. شرایط اساسی قرارداد اصلی باید بدون تغییر باقی بماند ، اما طرفین حق دارند تنظیمات مربوط به تغییراتی را که در زمان و جو انعقاد آن اتفاق افتاده اند ، انجام دهند. تنها پس از توافق در مورد موارد فوق امکان صدور مجدد قرارداد تعهد وجود دارد.
