منابع قانون کار ، مقررات مختلف حاکم بر روابط کار و روابط نامیده می شوند که ارتباط تنگاتنگی با آنها دارند. انواع مختلفی از قانون کار وجود دارد.
منبع موجود قانون کار می تواند نوعی بیان قانون کار در یک عمل حقوقی باشد. چنین اعمالی فقط شامل هنجارهای قانون کار هستند یا پیچیده هستند. منابع قانون کار باید توسط مقامات تعیین شده پذیرفته شود.
انواع اصلی منابع قانون کار
تقسیم بندی استاندارد منابع قانون کار ، توزیع آنها توسط نیروی قانونی است. به ویژه منابع قابل توجهی از قانون کار در نظر گرفته شده است: قانون اساسی فدراسیون روسیه ، قوانین فدرال و مقررات بین المللی ، قوانین موضوعات روسیه و احکام ریاست جمهوری ، احکام دولت ، مقررات ادارات و وزارتخانه ها ، اقدامات ارگان های خودگردان محلی و مقررات محلی.
قانون اساسی روسیه آخرین مکان را در بین منابع قانونی اشغال نمی کند. این بالاترین قدرت قانونی را دارد و اصلی ترین حقوق مدنی کارگری را در خود جای داده است. قانون اصلی فدرال قانون کار در نظر گرفته شده است. این قانون می تواند روابط کار کارگران را کنترل کند و ایجاد بالاترین سطح شرایط برای فعالیتهای عادی کار را پیش فرض می گیرد. احکام ریاست جمهوری جایگاه اصلی را در میان آیین نامه ها اشغال می کند. نکته اصلی این است که آنها با قانون اساسی فعلی مغایرت ندارند. همه اعمال تصویب شده توسط رئیس دولت نمی تواند به عنوان منابع قانون کار در نظر گرفته شود.
در مورد احکام دولت روسیه ، اینها اقدامات قدرت اجرایی هستند که برای بتن ریزی و شفاف سازی اقدامات قانونی برتر انجام شده اند. توافق نامه های مشارکت اجتماعی را می توان یک منبع اساساً جدید قانون کار دانست. به نظر می رسد که شرکای اجتماعی نمایندگان کارگران و کارفرمایان هستند. مقررات محلی ، که می توانند به عنوان منابع قانون کار عمل کنند ، نیز بسیار مهم هستند.
طبقه بندی های دیگر منابع قانون کار
کلیه منابع قانون کار را می توان تقسیم کرد:
- مطابق شکل قانون قوانین ، احکام ، احکام و مقررات ؛
- با توجه به دامنه اقدامات فدرال ، بخشی و سرزمینی ؛
- توسط وابستگی صنعت به پیچیده و خاص صنعت ؛
- با توجه به ماهیت هنجارهای مربوط به مقررات عمومی و ویژه ؛
- با درجه تعمیم به مدون و غیر مدون.
