در صورت طلاق در دادگاه می توان برای مصالحه همسران تا سه ماه مهلت داد. در این حالت پیش شرط عدم رضایت یکی از همسران برای قطع رابطه خانوادگی و زناشویی است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
قانون خانواده برای آشتی همسرانی که تمایل به فسخ ازدواج داشته اند ، دوره خاصی را در نظر گرفته است. این دوره به دلیل تمایل دولت به اطمینان از ترمیم خانواده و حفظ روابط خانوادگی و ازدواج است.
گام 2
اگر همسران فرزندان خردسال مشترکی نداشته باشند و همچنین رضایت متقابل برای طلاق وجود داشته باشد ، روش مربوطه در دفتر ثبت انجام می شود. در عین حال ، مدت آشتی فقط یک ماه است که از لحظه ثبت درخواست مشترک برای خاتمه ازدواج محاسبه می شود.
مرحله 3
در دادگاه ، ازدواج در صورت عدم رضایت متقابل برای قطع روابط خانوادگی بین همسران و همچنین حضور فرزندان خردسال منحل می شود. در هر صورت ، قانون موظف است دادگاه در مورد خاتمه ازدواج تنها در مواقعی اطمینان یابد که حفظ خانواده و زندگی بعدی همسران امکان پذیر نیست.
مرحله 4
اعطای محدودیت زمانی برای آشتی همسران حق دادگاه است نه تعهد آن. بسته به شرایط خاص پرونده ، دادگاه اگر تشخیص دهد که مهلت چنین مهمی مهم نیست ، ممکن است از این حق استفاده نکند.
مرحله 5
قانون خانواده به دادگاه اجازه می دهد هر دوره مصالحه ای را که در یک دوره سه ماهه مقرر باشد ، اعطا کند. این بدان معنی است که دادرسی ممکن است بارها به تعویق بیفتد ، زیرا قاضی حفظ روابط خانوادگی را ممکن می داند. با این حال ، کل دوره دادرسی نباید بیش از 3 ماه باشد ، زیرا این حداکثر مدت تعیین شده است.
مرحله 6
اگر تمام احتمالات آشتی تمام شده باشد و مدت مقرر در قانون به پایان رسیده باشد ، دادگاه درخواست طلاق را تأیید می کند. برای اتخاذ چنین تصمیمی رضایت هر دو همسر لازم نیست ، ابراز اراده یکی از آنها کافی است.
مرحله 7
حتی اگر اطمینان از عدم امکان سازش همسران نیز وجود داشته باشد ، دادگاه حق فسخ نکاح قبل از انقضای یک ماه از تاریخ تشکیل پرونده را ندارد. دوره مشخص شده حداقل دوره آشتی ، برای حل همه مشکلات توسط همسران است ، بنابراین در تمام موارد فسخ روابط خانوادگی ارائه می شود. در صورت اصرار همسران بر خاتمه ازدواج ، دادگاه با تصویب نامه ، مسائل مربوط به تقسیم اموال مشترک و سرنوشت بعدی فرزندان خردسال را حل و فصل می کند.
