قانون اساسی مجموعه ای از هنجارها است که از حقوق و آزادی های اساسی شهروندان محافظت می کند و سیستم قدرت دولتی را برای این امر ایجاد می کند. قانون اساسی به عنوان یک علم بخشی از علوم حقوقی است ، و به نوبه خود ، پیوندی در سیستم علوم اجتماعی است.
قانون اساسی با مطالعه الگوها ، تعاریف ، نقش نهادهای حقوقی ، حاکمیت قانون و اثربخشی عملکرد آنها ، در جستجوی راه هایی برای افزایش کارایی هنجارهای قانونی است. این علم تأثیر مستقیمی در پیشرفت تاریخی جامعه دارد.
قانون اساسی در میان علوم حقوقی پیچیده ترین است ، با این وجود ، دانش مبانی نظری را برای مطالعه بیشتر علوم ویژه حقوقی فراهم می کند. این مفاهیم اساسی ، دسته هایی را که براساس قانون اساسی و قانونی فعلی عمل می کنند ، تعیین می کند. کارکردها و نقش نهادهای حقوقی را مطالعه و تجزیه و تحلیل می کند.
وظایف اصلی قانون اساسی عبارتند از: مطالعه سیستم مفاهیم کلی این علم ؛ تسلط بر روشهای تجزیه و تحلیل هنجارهای حقوقی ، فعالیتهای نهادهای عمومی و نهادهای دولتی. تعیین عوامل سیاسی ، اقتصادی ، اخلاقی م influثر در حاکمیت قانون و اجرای آنها. قانون اساسی به عنوان یک علم به شدت تحت تأثیر تغییرات عمیق در سیستم دولت است. این امر منجر به ظهور و تثبیت ایده های جدید مربوط به سازمان قدرت دولت ، روابط بین دولت و شهروندان می شود.
قانون اساسی به عنوان یک شاخه ، جایگاه اصلی را در سیستم حقوقی کشور به خود اختصاص داده است. موضوع این نوع قانون شامل روابط اجتماعی تنظیم شده توسط این صنعت است. روابط اجتماعی مربوط به این موضوع در حوزه سازمان قدرت دولتی و اجرای آن و همچنین در حوزه روابط بین شهروندان و دولت شکل می گیرد.
منبع این شاخه از قانون قانون اساسی است که اصلی ترین عمل حقوقی دولت است. قانون اساسی اصول قانونی ساختار جامعه و دولت را تعریف می کند ، مقررات اولیه را برای مدیریت کلیه فرایندهای در جامعه تعیین می کند. رهنمودهای اساسی را ارائه می دهد که نشان دهنده جهت اصلی تنظیم قانون در همه حوزه های روابط اجتماعی است.
قانون مدرن قانون به همزیستی مسالمت آمیز انواع مفاهیم جهان بینی ، درک و ارزیابی عینی آنها نیاز دارد. بنابراین ، اصول اصلی قانون اساسی باید شناخت اولویت ارزشهای جهانی جهانی باشد ، شناخت نیاز به توسعه جامعه مدنی ، فارغ از "دولت سازی" کامل.
