فعالیت های مالی و اقتصادی سازمان ها و کارآفرینان بر اساس قراردادها است. در عمل ، غالباً شرایطی پیش می آید که لازم است لحظه ای که طرفین تعهدات متقابل دارند مشخص شود و تاریخ انعقاد قرارداد در متن مشخص نشده باشد یا در بندهایی با شماره های مختلف نشان داده شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
قانون اصلی برای تعیین تاریخ قرارداد در ماده 433 قانون مدنی فدراسیون روسیه تعیین شده است: قرارداد منعقد شده در لحظه ای که شخصی که پیشنهاد را پذیرفته است ، در مدت مشخص شده در آن یا تعیین شده توسط آن ، منعقد می شود قانون به عبارت دیگر ، تاریخ امضای توافق نامه توسط طرفی که پیشنهاد همکاری به آن ارسال شده است و اطلاع رسانی به آغازگر ، تاریخ انعقاد قرارداد است. اعلان می تواند شفاهی ، کتبی یا بیان شده با شروع انجام تعهدات مندرج در قرارداد باشد.
گام 2
برای تعیین تاریخ قرارداد از مدل های زیر استفاده کنید: - اگر تاریخ در "عنوان" قرارداد و در کنار امضاهای طرفین رخ داد ، آخرین مدل را در نظر بگیرید ؛ - اگر متن حاوی نشان مستقیم است یک تاریخ خاص برای شروع قرارداد ، در اسناد به آن مراجعه کنید ؛ - اگر تنظیم تاریخ مطابق با متن توافق نامه غیرممکن است ، لحظه شروع اجرای تعهدات توسط طرفین را تعیین کنید - تاریخ انعقاد قرارداد در نظر گرفته خواهد شد.
مرحله 3
برای تعدادی از موافقت نامه ها ، تاریخ انعقاد لحظه انتقال چیز یا پول است: برای قرارداد وام یا قرارداد اعتباری - تاریخ تحویل یا انتقال پول به حساب جاری وام گیرنده ، برای قرارداد ذخیره سازی در یک انبار - تاریخ پذیرش مورد در انبار ، برای توافق نامه بیمه - تاریخ پرداخت حق بیمه یا قسمت اول آن.
مرحله 4
گروه خاصی از قراردادهای مشمول ثبت دولت تشکیل شده است. در این حالت ، فقط تاریخ ثبت دولت معامله در دفتر ثبت مهم است ، بنابراین ، هنگام حل اختلاف در مورد تاریخ انعقاد قرارداد رهن یا به عنوان مثال اختصاص حق مطالبه ، به مهر مرجع ثبت کننده. همین قاعده در مورد قراردادهایی که نیاز به محضری شدن دارند اعمال می شود: قرارداد منعقد شده در روزی است که دفاتر اسناد رسمی کتیبه تأیید را ایجاد می کنند.
