توافق نامه استفاده بلاعوض (توافق نامه وام) ارائه یک طرف برای استفاده موقت یا دائمی از طرف دیگر برای هر ملک (املاک و مستغلات ، ماشین و غیره) را تأمین می کند. به طور معمول ، چنین قراردادهایی نشان دهنده یک حسن یا خدمات دوستانه به وام گیرنده است. اما گاهی اوقات چنین قراردادهایی بین سازمان ها و افراد برای اهداف تبلیغاتی منعقد می شود. چگونه می توانید قراردادی را که بی ربط یا سنگین شده است ، فسخ کنید؟
دستورالعمل ها
مرحله 1
توافق نامه منعقد شده بین وام دهنده و وام گیرنده را با دقت بخوانید. دریابید که آیا توافقنامه توافق شده است یا خیر و چه شرایطی لازم است تا وام دهنده یا وام گیرنده سریعاً از اقدامات خاتمه توافق توسط طرف مقابل مطلع شود.
گام 2
اگر شرایط اعتبار آن در قرارداد مشخص نشده باشد ، قرارداد غیرقطعی در نظر گرفته می شود (که ممکن است مشخصاً مشخص نباشد). اگر در توافقنامه مهلت زمانی که وام دهنده و وام گیرنده موظف به فسخ قرارداد به طرف دیگر هستند ، مشخص نشده باشد ، در این صورت 1 ماه چنین دوره ای در نظر گرفته می شود.
مرحله 3
در این قرارداد باید کلیه شرایط تهیه ملک مشخص شود. علاوه بر این ، کلیه اسناد تأیید کننده شرایط مطلوب دارایی هنگام بازرسی توسط هر دو طرف باید به قرارداد پیوست شود. اگر چنین اسنادی وجود نداشته باشد ، پس از آن برای وام دهنده مشکل خواهد بود که با رسیدگی نامناسب به دارایی ، وام گیرنده به وی ضرر مادی و آسیب دیگری برساند.
مرحله 4
در این قرارداد لزوماً باید مشخص شود که ملک برای استفاده رایگان بر اساس یک عمل پذیرش و انتقال ، در 2 نسخه تنظیم شده و توسط هر دو طرف تأیید شده است ، منتقل شده است. عمل پذیرش و انتقال خود باید در بسته اسناد همراه باشد.
مرحله 5
همچنین اگر وام دهنده در مورد وجود اشخاص ثالثی که حق قانونی این مال را دارند هشدار ندهد ، قرارداد فسخ می شود. و در صورت انتقال حقوق استفاده از این چیز به شخص ثالث ، وام دهنده می تواند قرارداد را فسخ کند.
مرحله 6
این قرارداد فقط در صورت پیش بینی توسط قرارداد توسط وام دهنده به صورت یک طرفه فسخ می شود. وام گیرنده در هر صورت می تواند فسخ آن را مطالبه کند.
مرحله 7
اگر در مدت اعتبار آن شرایطی پیش آمده باشد که طرفین پیش بینی نکرده باشند ، قرارداد می تواند با توافق طرفین یا تصمیم دادگاه فسخ شود.
