عقد محضری غیر قابل انکار است. این بدان معناست که طرف حقوقی چنین معامله ای دیگر مورد تردید نیست ، زیرا این معامله در حضور نماینده دولت - یک دفتر اسناد رسمی انجام می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
برای اینکه یک دفتر اسناد رسمی توافق نامه را تأیید کند ، پیش شرط حضور همه طرفین یا شرکت کنندگان ، وجود اسناد شخصی و سایر اسناد آنها است که هنگام انعقاد قرارداد مورد نیاز خواهد بود.
گام 2
در تمام اسناد موجود ، طبق قانون ، باید شماره ثبت ، تاریخ ، امضاهای شخصی و مهر و موم از مقامات وجود داشته باشد. خوانایی ضعیف ممکن است زمینه ای برای امتناع از تأیید قرارداد باشد ، به عنوان مثال ، تغییراتی در آنها با یک مداد یا قلم ، مهر و موم های فازی ایجاد شده است ، بخشی از متن به طور کامل یا جزئی از دست رفته است. مهم است که تمام ورق های اسناد به درستی شماره گذاری شده ، مهر شده و به طور ایمن بخیه زده شوند.
مرحله 3
توافق نامه باید در هر نسخه از نسخه های معادل نسخه های معادل به شرکت اسناد رسمی ارائه شود. در نسخه ها ، توجه به کل متن نیز بسیار مهم است تا خواندن آن آسان و قابل فهم باشد و امضاها و مهرها نیز خوانا باشند.
مرحله 4
سپس باید برای تأیید مدارک با دفتر تماس بگیرید تا کارمند دفتر اسناد رسمی مطابقت مدارک را با الزامات قانون بررسی کند. وی همچنین نسخه ها را در برابر نسخه اصلی بررسی کرده و مهرهای لازم را در صفحه اول و آخر قرار می دهد. این تکنیک ها برای تشخیص نسخه های اصلی و تقلبی وجود دارد. پس از آن ، اطلاعات شخصی همه شرکت کنندگان به ثبت می رسد.
مرحله 5
برخی از انواع قراردادها نیز وجود دارد که پس از انعقاد نیازی به حضور دفاتر اسناد رسمی نیست. این می تواند قرارداد کار ، وام ، تأمین کالا ، اهدای املاک و مستغلات و غیره باشد. در چنین مواردی ، اگر اطلاعات شخصی کاملی در مورد شرکت کنندگان در انعقاد قرارداد وجود داشته باشد و شرایط آن مغایر با الزامات قوانین موجود نباشد ، قرارداد تأیید خواهد شد. چنین اطمینان باید با حضور همه طرفین قرارداد انجام شود. هر کس امضای شخصی خود را در صفحه آخر می گذارد و پس از آن مهر توسط یک دفتر اسناد رسمی مهر می شود. نسخه های توافق نامه تایید شده باید توسط هر یک از شرکت کنندگان نگهداری شود.
