روانشناسی بالینی شامل ارزیابی سلامت روان فرد ، سازماندهی و انجام تحقیقات برای درک مشکلات روانی و ایجاد اصلاح روانشناختی و مراقبت از بیمار است.
روانشناسی بالینی یک تخصص چند رشته ای است. ماهیتی بین بخشی دارد و در حل مجموعه ای از وظایف در سیستم مراقبت های بهداشتی ، آموزش عمومی و کمک های اجتماعی به مردم مشارکت دارد. کار یک روانشناس بالینی معمولاً با هدف افزایش منابع روانشناختی و توانایی های انطباقی فرد و همچنین هماهنگی رشد ذهنی ، محافظت از سلامتی ، پیشگیری و غلبه بر بیماری ها و توانبخشی روانشناختی انجام می شود.
موضوع روانشناسی بالینی رشته های مختلفی را پوشش می دهد. اینها شامل تظاهرات ذهنی اختلالات مختلف ، نقش روان در شروع ، سیر و پیشگیری از اختلالات ، تأثیر اختلالات مختلف بر روان است. همچنین ، روانشناسی بالینی مسائل مربوط به اختلالات رشد ذهنی ، توسعه اصول و روشهای تحقیق در کلینیک ، روان درمانی ، ایجاد روشهای روانشناختی تأثیرگذاری بر روان انسان را برای اهداف درمانی و پیشگیری در نظر می گیرد.
روانشناسان بالینی با بررسی مشکلات روانشناختی عمومی ، و همچنین مشکلات تعیین هنجار و آسیب شناسی ، نسبت اجتماعی و بیولوژیکی را در یک شخص در نقش آگاه و ناخودآگاه تعیین می کنند. علاوه بر این ، روانشناسان بالینی مشکلات رشد و از هم پاشیدگی روان را حل می کنند.
وظایف روانشناس بالینی شامل مشارکت در فعالیتهای روان درمانی و تشخیص روان درمانی است. همچنین ، روانشناسان بالینی به طور کلی در روند درمان نقش دارند. فعالیت یک روانشناس بالینی در برخی جزئیات است. به عنوان مثال ، این موارد شامل حفاظت از سلامت ، افزایش منابع ذهنی و قابلیت های سازگاری انسان ، هماهنگی رشد ذهنی ، پیشگیری و توانبخشی روانشناختی است.
به منظور کسب تخصص روانشناس بالینی ، اولین قدم ورود به یک م institutionسسه پزشکی آموزش عالی در دانشکده روانشناسی و اجتماعی است. در آنجا ، همراه با گرایش روانشناسی ، یک استخدام برای تخصص روانشناسی بالینی وجود دارد. پس از فارغ التحصیلی ، فرصتی برای شروع کار به عنوان روانشناس بالینی در یک مرکز پزشکی وجود دارد.
برخی از روانشناسان بالینی در درمان برخی اختلالات روانشناختی تخصص دارند. سایر روانشناسان بالینی با بیمارانی کار می کنند که مشکلات متنوعی دارند. چنین متخصصانی می توانند انواع بیماری ها را از افسردگی تا اسکیزوفرنی درمان کنند.
