اجاره نامه توافقی است که طبق آن یک شخص (موجر) که مالک خانه است ، خانه را برای تصرف و استفاده به منظور زندگی در آن به طرف دیگر (مستاجر) منتقل یا متعهد می شود یک پاداش پولی خاص
دستورالعمل ها
مرحله 1
به شهرونداني كه نياز به بهبود شرايط زندگي خود دارند ، از محل مسكن اجتماعي شهرداري يا ايالتي محل هاي مسكوني براي تملك و استفاده در قراردادهاي اجاره اجتماعي تهيه مي شود. طرفین این توافق نامه از یک سو یک ارگان دولتی یا شهرداری و از سوی دیگر یک شهروند و اعضای خانواده وی هستند. قانون منعقد كردن قرارداد با یك مستاجر را مجاز می داند ، اما اعضای خانواده اگر با هم زندگی كنند ، از حقوق و تعهدات مشابه قرارداد برخوردارند.
گام 2
برای انعقاد قرارداد ، در مورد شرط آن که یک ساختمان مسکونی منزوی است و برای اقامت دائم در نظر گرفته شده است ، توافق کنید. این می تواند یک آپارتمان ، یک ساختمان مسکونی منفرد یا بخشی از یک ساختمان مسکونی باشد. مناسب بودن برای اقامت دائم توسط هنجارهای قانون مسکن تعیین شده است. همچنین ، در قرارداد ، اطمینان حاصل کنید که شهروندانی را که همراه با مستاجر در خانه اقامت دائم دارند ، ذکر کنید. آنها مانند مستاجر از حقوق مساوی استفاده از فضای زندگی تهیه شده برخوردارند.
مرحله 3
شرط پرداخت نیز مهم است. در قرارداد میزان پرداختی برای استفاده از اماکن مسکونی و روش تغییر اندازه آن را تعیین کنید. قبض های کمکی توسط مستاجر خانه پرداخت می شود. وظایف مستأجر علاوه بر پرداخت هزینه ، شامل استفاده از خانه منحصراً برای زندگی در آن و همچنین اطمینان از ایمنی آن و حفظ آن در شرایط مناسب است. موجر به نوبه خود باید یک فضای زندگی رایگان و مناسب برای زندگی در اختیار مستأجر قرار دهد و همچنین عملکرد صحیح ساختمان مسکونی را انجام دهد ، خدمات لازم را فراهم کند ، ساختمان را تعمیر کند و غیره.
مرحله 4
قرارداد اجاره اماکن مسکونی به صورت کتبی منعقد می شود. با انتقال مالکیت یک خانه به شخص دیگر ، قرارداد همچنان پابرجاست. مالک جدید در قرارداد مالک می شود و کلیه حقوق و تعهدات خود را کسب می کند.
