بالاترین میزان بازداشت طبق قانون آیین دادرسی کیفری فعلی بازداشت است. این اندازه گیری ممکن است توسط دادگاه برای مظنونین و متهمان به ارتکاب جرایم دسته های خاص و همچنین در سایر موارد استثنایی وضع شود.
اقدامات بازدارنده برای مظنونانی که به ارتکاب جرم متهم شده اند برای دوره منتسب به صدور حکم دادگاه اعمال می شود. بالاترین میزان بازداشت در بازداشت است که حق انحصاری انتصاب آن به دادگاه تعلق می گیرد. قاعده کلی تعیین می کند که این مجازات بازداشت فقط در صورت ارتکاب جرایمی که مجازات حبس برای بیش از سه سال در آنها مجاز است ، قابل انتخاب است. حتی در این مورد ، دادگاه باید نتیجه بگیرد که تعیین محکومیت ملایم تر ، برای مدت تحقیق ، تحقیق ، دادرسی غیرممکن است. در عین حال ، رای دادگاه که رسمیت هدف این اقدام را نمی تواند غیرمنطقی باشد ، باید حاوی ارجاعاتی به شرایط خاص باشد (به عنوان مثال ، نتایج فعالیت های جستجوی عملیاتی) که دلیل چنین تصمیمی است.
موارد استثنایی تعیین محدودیت سرمایه
در برخی موارد ، بالاترین میزان بازداشت حتی در صورت سوicion ظن ، اتهام ارتکاب یک عمل ناشایست از وزن سنگین ، که مسئولیت آن به سه سال زندان نمی رسد ، می تواند توسط دادگاه وضع شود. این گزینه در مواردی که احراز هویت فرد مظنون یا شخص متهم امکان پذیر نبوده و همچنین در صورت عدم وجود محل اقامت دائم در فدراسیون روسیه امکان پذیر است. علاوه بر این ، تعیین بازداشت در صورت رفتار نامطلوب چنین شخصی امکان پذیر است ، که به معنای نقض یک اقدام پیشگیرانه تعیین شده ، فرار از دستگاه های قضایی و تحقیق است. اگر چنین اقدامی برای یک خردسال در نظر گرفته شود ، در این صورت باید وی را متهم کرد ، به یک قتل ، به ویژه یک جرم سنگین متهم کرد (حبس برای جرم سنگین وزن در موارد استثنایی مجاز است).
روش تعیین مجازات اعدام
یک اقدام پیشگیرانه به شکل بازداشت فقط در صورت وجود دادخواست مربوطه از سوی بازپرس ، یک افسر تحقیق توسط قاضی منصوب می شود. این مقامات موظفند کتباً لزوم انتخاب این اقدام خاص را اثبات کرده و شواهدی را در اثبات استدلال های خود ارائه دهند. موضوع تعیین مجازات پیشگیرانه در جلسه دادگاه جداگانه ای که مظنون یا شخص متهم به طور اجباری به آن ارجاع می شود ، حل و فصل می شود. هنگام رسیدگی به دادخواست ، قاضی می تواند آن را تأیید کند یا از وضع این اقدام خودداری کند. در حالت دوم ، دادگاه می تواند به طور مستقل حکم حبس خانگی یا قرار وثیقه را صادر کند.
