تعیین پدری ظهور مسئولیتهایی به ویژه در مورد نگهداری کودک را به دنبال دارد. بنابراین ، در برخی موارد ، پدران موافقت نمی کنند که پدر بودن را تشخیص دهند ، از ارائه یک برنامه مشترک به مقامات ثبت نام خودداری می کنند. پدر بودن را می توان به شرح زیر تعیین کرد:
دستورالعمل ها
مرحله 1
اگر کودک از والدینی متولد شده باشد که از نظر قانونی با یکدیگر ازدواج کرده اند ، یا در طی 300 روز پس از فسخ ازدواج ، همسر (از جمله سابق) به عنوان پدر شناخته می شود. برای ایجاد پدر و مادر به برنامه جداگانه ای نیاز نیست.
گام 2
بر اساس یک درخواست مشترک توسط والدین مجرد. چنین عبارتی واقعیت پدری را به رسمیت می شناسد و رضایت مادر را برای تثبیت پدری شخص خاصی بیان می کند. در برخی شرایط ، هنگامی که پس از تولد کودک امکان ارسال درخواست مشترک وجود ندارد (به عنوان مثال ، پدر در یک سفر طولانی کار خواهد بود ، برای خدمت سربازی فراخوانده می شود) ، چنین برنامه ای به ثبت می رسد مطب در دوران بارداری مادر. اما سوابق والدین پس از تولد کودک انجام می شود.
مرحله 3
بر اساس اظهارات پدر ، در موردی که مادر به عنوان ناتوان ، مفقودالاثر یا متوفی شناخته شود.
مرحله 4
بر اساس تصمیم دادگاه که پدر یا پدر را تشخیص می دهد. یکی از والدین (از جمله والدین خوانده) ، سرپرست یا کودک می توانند با رسیدن به سن بلوغ به دادگاه مراجعه کنند. برای اثبات واقعیت پدر بودن در دادگاه ، دادگاه می تواند طرفین را به انجام معاینه در مورد منشا origin کودک دعوت کند. اگر یکی از طرفین از ارائه مواد لازم برای تحقیق به کارشناسان امتناع کند ، دادگاه می تواند واقعیتی را که آزمایش کارشناسی برای آن تعیین شده است ثابت یا رد کند.
