در صورت تولد فرزند از والدینی که به طور رسمی با یکدیگر ازدواج نکرده اند ، در صورت عدم وجود بیانیه مشترک والدین وی یا اظهارات پدر در مورد ایجاد پدر بودن در اداره ثبت ، و همچنین در مورد پدر فرار از مسئولیت والدین ، واقعیت پدر بودن را می توان در دادگاه ثابت کرد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
مادر نوزاد ، سرپرست یا متولی او و همچنین شخصی که به کودک وابسته است ، می توانند ادعای ادعای خود را برای احراز پدر بودن در دادگاه مطرح کنند.
گام 2
برای اثبات واقعیت پدری ، می توانید از هرگونه شواهد استفاده کنید: شهادت طرفین و شاهدان عینی ، نظر کارشناس ، ضبط صدا و فیلم ، و همچنین شواهد مادی و کتبی که ثابت کند مرد ادعا شده قطعاً پدر کودکی است که بدنیا آمدن.
مرحله 3
به خاطر داشته باشید که برای دادگاه اصلاً مهم نیست که مدارکی که شما برای اثبات پدر بودن جمع کرده اید مربوط به چه بازه زمانی است.
مرحله 4
در صورتي كه پدر بالقوه كودك واقعيت پدري خود را انكار كند ، حتي پس از ارائه شواهد اساسي از سوي شما و از سوي شاهدان ، آزمايش كارشناسي توسط دادگاه منصوب مي شود. علاوه بر این ، دادگاه می تواند در هر زمان از روند ، به درخواست طرفین ، درخواست اشخاص ذینفع ، دادستان یا به ابتکار خود ، چنین تصمیمی را اتخاذ کند.
مرحله 5
تعریف معاینه پزشکی قانونی می تواند به معنی تحقیقات زنان ، بیولوژیک یا تحقیقات ژنتیکی باشد.
مرحله 6
مطمئن ترین روش برای اثبات پدر بودن آزمایش گران قیمت ژنتیکی است. قاضی ، به عنوان یک قاعده ، آن را در مواردی تعیین می کند که با چک های ساده تر ، پاسخ دقیق به این سوال داده نشود: "آیا متهم پدر نوزاد است؟"
مرحله 7
اثبات یا رد پدر بودن با کمک پاسخ به س answersالاتی از قبیل: "آیا والدین ادعایی اصلاً توانایی فرزندآوری دارند؟" ، "آیا تصور در لحظه غیبت پدر ادعا شده در شهر رخ داده است؟" والدین توسط گروه خون او؟"
مرحله 8
اگر پدر ادعا شده از انجام معاینات پزشکی قانونی خودداری کند ، دادگاه حق دارد متهم را به عنوان پدر کودک تشخیص دهد.
