کار یک روانشناس همیشه درآمد قابل توجهی ندارد. برای اینکه خدمات وی متقاضی و دستمزد خوبی داشته باشد ، مردم باید نیازهای اولیه آنها را برآورده کنند. یعنی اگر شخصی غذای با کیفیت کافی نداشته باشد ، اعتماد به نفس اینکه ده ها سال دیگر مسکن ، امنیت اجتماعی داشته باشد ، به فکر خدمات روانشناس نخواهد افتاد. چرا مردم این حرفه را انتخاب می کنند؟
بیشتر اوقات ، افرادی به روانشناسی مراجعه می کنند که امیدوارند مشکلات خود را حل کنند ، اما همیشه موفق نیستند. برای حل یک مسئله ، مهارت های خاصی لازم است: توانایی فرمول بندی آن به طور خاص ، یافتن یک توضیح نظری کافی ، یافتن نقطه ای که باید تحت تأثیر آن قرار گیرد ، و دارای انضباط شخصی در استفاده از روش یافت شده است. همه این مهارت ها را می توان بدون آموزش خاص آموخت ، اگرچه به راحتی یک آموزش عالی کار را با مشکلات خاص خود بسیار تسهیل می کند. به عنوان یک قاعده ، روانشناسان خود مشکلات زیادی دارند که قادر به حل آنها نیستند. به عنوان مثال ، آنها مطمئن هستند که همه راه ها به روی آنها باز است ، زیرا ظاهراً آنها در افراد مسلط هستند. برخی فکر می کنند خود را قادر مطلق می دانند. یعنی آنها توانایی های خود را بیش از حد ارزیابی می کنند و سپس با تلخی می فهمند که دانش روانشناسی انسان به خودی خود برای کار موفق در یک تخصص دیگر کافی نیست. تعداد کمی از آنها دوست دارند که در حرفه خود کار کنند ، زیرا سازماندهی مشاغل شخصی خود در روانشناسی دشوار است و موقعیت های رسمی روانشناس در یک مدرسه یا بیمارستان حتی درآمد عادی را تأمین نمی کند. به طور کلی ، بهتر است مشکلات خود را بدون اتلاف پنج سال از زندگی خود در مطالعه حل کنید. دلیل دوم عطش اقتدار و قدرت است. بسیاری از روانشناسان در ارائه مشاوره بسیار اجباری هستند و بسیار مقتدرانه احساس می کنند. در واقع ، یک متخصص خوب فقط دانش لازم را می دهد و راه های برون رفت از یک شرایط دشوار ، راه های تأثیرگذاری بر مشکل را پیشنهاد می دهد ، به هیچ وجه مشتری خود را تحت فشار قرار نمی دهد. اکثر افرادی که در حال مشاوره هستند به اندازه کافی حیاتی هستند که نمی توانند از روانشناس سرپیچی کنند یا تا حدی اطاعت کنند. بنابراین روانشناسی موجب شادی افراد گرسنه قدرت نخواهد شد. آنها بهتر است این ایده را پشت سر بگذارند. دلیل سوم مردم را کمتر به روانشناسی سوق می دهد. اما این اوست که بهترین متخصصان را در این زمینه به جهانیان می دهد. این نیاز به کمک به مردم و تمایل به یادگیری برای این کار ، تمرین مهارت های لازم برای حل مشکلات دیگران است. چنین روانشناسی همیشه استعدادهای یک معلم را دارد ، او می داند که چگونه یک فرد را آموزش دهد و رشد دهد ، به او کمک کند ، از موانع عبور کند و در جهت خوشبختی خود گام بردارد. فقط نگرش برای کمک به مردم ، همراه با یک ذهنیت عملی ، می تواند از یک فرد متخصص خوبی برخوردار شود. و فقط چنین روانشناسانی شادی را در حرفه خود می یابند.
