در صورت وجود پرونده مربوطه در دادگاه داوری ، روش های مختلفی برای لغو ورشکستگی وجود دارد. برخی از آنها مربوط به رضایت ادعاهای طلبکاران است ، برخی دیگر - با امتناع از چنین ادعاهایی یا انعقاد توافق نامه دوستانه.
زمینه های خاتمه دادرسی در حضور علائم ورشکستگی بدهکار در قانون "در مورد ورشکستگی (ورشکستگی)" منعکس شده است. قانون هنجاری مشخص شده روشهای مختلفی را برای لغو ورشکستگی در نظر گرفته است که هر یک از ویژگی های خاص خود را دارد. بنابراین ، در مراحل بهبود مالی یا مدیریت خارجی ، می توان بدهی بدهکار را به طور کامل بازیابی کرد ، که در واقع به معنای عدم وجود بدهی به طلبکاران ، تعادل مثبت شرکت با ادامه فعالیت است.
در این موارد ، قانون مستقیماً به دادگاه داوری دستور می دهد پرونده ورشکستگی را خاتمه دهد. حتی اگر پرداخت بدهی بدهکار به طور کامل احیا نشده باشد ، اما ادعاهای کلیه طلبکارانی که به دادگاه داوری مراجعه کرده اند راضی شده است ، ورشکستگی لغو می شود.
زمینه های لغو ورشکستگی هنگام تعامل با طلبکاران
اگر بدهکار بتواند به طور مستقل با طلبکاران قبل از اعلام ورشکستگی وی موافقت کند ، دادگاه داوری نیز رسیدگی را فسخ می کند. توافق باید در یک توافق نامه دوستانه بیان شود ، که برای تصویب به دادگاه ارائه می شود. باید در نظر داشت که شانس انعقاد توافقنامه دوستانه حداقل است ، زیرا هنگام طرح دادخواست ورشکستگی در دادگاه ، معمولاً سایر روشهای تسویه بدهی به پایان می رسد. به همین دلیل طلبکاران از انجام هرگونه امتیاز ، از جمله انعقاد قرارداد دوستانه با بدهکار ، بی میل هستند. با وجود این ، وجود چنین توافقی همچنین دادگاه داوری را ملزم به لغو ورشکستگی بدهکار می کند ، اگر توافق نامه تسویه حساب ارائه شده بدون نقض قانون ، حقوق کسی تنظیم شده باشد.
دلایل دیگر لغو ورشکستگی
گاهی اوقات خود بدهکار در صورت عدم وجود دلایل واقعی برای اعلام ورشکستگی وی ، ورشکستگی می کند. اگر دادگاه داوری چنین پرونده ای را آغاز کرده باشد ، اما در مرحله نظارت هیچ طلبکاری وجود ندارد ، در این صورت ادعای ورشکستگی بی اساس اعلام می شود و پرونده در دادگاه مختومه می شود.
سرانجام ، آخرین دلیل لغو تشخیص بدهکار به عنوان ورشکسته ، کمبود بودجه کافی برای استفاده برای بازپرداخت هزینه های حقوقی است. قسمت اصلی این هزینه ها پرداخت حق الزحمه به کمیسر ورشکستگی است.
