ورشکستگی عبارت است از ناتوانی بدهکار در تأمین کامل مطالبات طلبکاران در قبال تعهدات پولی و انجام تعهد پرداخت اصلی پرداخت های مندرج در قرارداد. بدهکار فقط توسط دادگاه داوری ورشکسته اعلام می شود. ورشکستگی فرآیندی نسبتاً طولانی است که با هدف بهبود مالی بدهکار و همچنین بازپرداخت بدهی وی انجام می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
طبق قانون فدرال ، خود بدهکار ، بستانکار و نهادهای مجاز حق دارند با تقاضای ورشکستگی بدهکار به دادگاه داوری مراجعه کنند. در این حالت ، بستانکار و نهاد مجاز فقط پس از لازم الاجرا شدن تصمیم دادگاه در مورد جمع آوری وجوه از بدهکار ، حق تقاضای تعهدات پولی به دادگاه داوری را پیدا می کنند. لازم به ذکر است که انجام جزئی مطالبات طلبکار یا نهاد مجاز به هیچ وجه دلیل بر خودداری از پذیرش درخواست دادگاه داوری مبنی بر ورشکستگی بدهکار نیست.
گام 2
به عنوان یک قاعده ، درخواست بدهکار به دادگاه داوری به صورت کتبی ارسال می شود که باید توسط مدیر بدهکار یا خود بدهکار امضا شود. علاوه بر این ، اظهارنامه ورشکستگی بدهکار فقط در صورتی امضا می شود که نماینده بدهکار این شرط را قبلاً در وکالت نامه نماینده قید کرده باشد.
مرحله 3
دادخواست ورشکستگی بدهکار باید حاوی موارد زیر باشد: نام دادگاه داوری که دادخواست به آن شکایت شده است. مقدار بدهی تعهدات پولی با ذکر دقیق دلایل بدهی ؛ مقدار بدهی برای جبران خسارت وارده به زندگی یا سلامتی شهروندان ؛ مقدار بدهی پرداخت های اجباری ؛ توضیح عدم امکان رضایت کامل ادعاهای طلبکاران ؛ اطلاعات در مورد اظهارات ادعا و اموال موجود شهروند بدهکار ؛ اطلاعات ثبت نام بدهکار ، و همچنین شماره حساب بانکی و لیستی از اسناد پیوست شده.
مرحله 4
پس از تقدیم دادخواست ورشکستگی ، بدهکار باید لزوماً این طومار را به طلبکاران یا ارگانهای مجاز اطلاع دهد و همچنین نسخه هایی از دادخواست تنظیم شده را به سازمان مربوطه ارسال کند. دوره ورشکستگی از لحظه معرفی نظارت محاسبه می شود. همچنین ، طبق قانون فعلی فدرال ، پرونده اعلام ورشکستگی بدهکار باید ظرف 7 ماه از تاریخ دریافت درخواست به دادگاه داوری رسیدگی شود.
