انعقاد توافقنامه دوستانه در هر مرحله از روند قضایی ، از جمله در مرحله اجرای تصمیم ، امکان پذیر است. طرفین حق دارند خود مفاد چنین توافق نامه ای را تعیین کنند ، اما این نباید موجب نقض حقوق و منافع مشروع اشخاص ثالث شود. توافق نامه می تواند به صورت کتبی و به صورت سند جداگانه تنظیم شود ، یا طرفین باید به توافق شفاهی برسند ، سپس شرایط در صورتجلسه دادگاه ثبت و توسط طرفین پرونده تأیید می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
در مقدمه سند ، نشان دهید: مکان و تاریخ نتیجه گیری ، نام طرفین منعقد کننده توافق نامه ، وضعیت رویه آنها و همچنین افرادی که منافع شرکت کننده را نمایندگی می کنند - شخصاً یا نماینده توسط وکالت. وکالت باید جداگانه صلاحیت تکمیل پرونده را به طور مسالمت آمیز نشان دهد. در اینجا لازم است مشخص شود که این اختلاف در کدام دادگاه در جریان است ، یعنی کدام دادگاه حکم تصویب توافق نامه را صادر می کند.
عنوان سند شامل موارد زیر است: توافق نامه تسویه حساب در مورد شماره. مراجعه به شماره پرونده الزامی است.
گام 2
قسمت توصیفی توافق شامل شرایط خاصی است که طرفین بر سر آن توافق کرده اند. مقررات باید مشخص ، مشخص باشد و از تفسیر دوگانه پرهیز کند. این بدان معنی است که لازم است مقادیر مشخصی از ادعاها ، تاریخ انجام تعهدات ، اطلاعات مربوط به رد یا به رسمیت شناختن طرفین بخشی از ادعاها مشخص شود. توزیع هزینه های دادرسی متحمل شده توسط طرفین باید تلفیق شود. این قانون بازگشت نیمی از وظیفه ایالتی را از بودجه فدرال به شاکی بازپرداخت کرده و نیمی از مابقی را خوانده پرداخت می کند.
مرحله 3
قسمت پایانی توافقنامه حاوی اطلاعاتی در مورد عواقب انعقاد قرارداد است: طرفین حق ندارند در مورد همان اختلاف دوباره به دادگاه مراجعه کنند.
