وقتی شخصی بدهی های "رسمی" جمع می کند - به بانک ، ایالت ، همسر سابق ، مجازات می شود. یکی از آنها ممکن است تصرف در اموال باشد. به طور معمول ، این امر با تصمیم دادگاه در مواردی اتفاق می افتد که بدهکار به طور منظم از پرداخت قبض امتناع می کند و جستجوی او مدت زمان زیادی طول می کشد. روش مشابه برای توقیف اموال کاملاً ساده است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
هنگام توقیف اموال بدهکار ، باید یک پرونده توقیف تنظیم کنید - که به آن موجودی کالا نیز گفته می شود. لازم است داده های زیر را در آن ذکر کنید: نام خانوادگی ، نام ، نام خانوادگی همه کسانی که هنگام دستگیری در اتاق حضور داشته اند. نام کامل تمام موارد توقیف شده با شرح مفصل ویژگی های متمایز آنها یا لیستی از اسناد که مالکیت این مورد را تأیید می کند. برآورد اولیه از هزینه این موارد ؛ نوع ، حجم و مدت محدودیت حق استفاده از دارایی ؛ باید نشانه ای از تشنج ایجاد شود ، و باید شخصی که تمام اشیا مصادره شده را برای حفاظت از خود برداشته است نشان داده شود. همچنین باید توجه داشته باشید که متولی از آنچه در صورت اختلاس یا اختصاص جزئی از اموالی که برای نگهداری به وی منتقل شده است ، در انتظار او است ، آگاه است. در صورت وجود هرگونه اظهار نظر یا اظهارنظر از سوی افرادی که به عنوان شاهد حضور داشتند ، حتماً در موجودی کالا قید کنید.
گام 2
بررسی کنید که موجودی کالا توسط دادگستری که مسئول توقیف اموال است ، گواهینامه گواهی و شخصی که اشیا seized ضبط شده را نگهداری می کند ، امضا شده است. اگر برخی دیگر از افراد هنگام دستگیری حضور داشتند ، امضاهای آنها نیز باید در فهرست موجودی ثبت شود. اگر کسی از امضای موجودی کالا امتناع کرد حتماً مطمئن شوید که علامت مناسب روی سند گذاشته شده است.
مرحله 3
نسخه های این سند تهیه شده باید به شخص یا سازمانی داده شود که متهم به آن بدهکار است. علاوه بر این ، این کار باید روز بعد از تصمیم گیری انجام شود. اگر اموال خارج شود ، لازم است بلافاصله هشدار دهید.
مرحله 4
قوانین توقیف اموال در ماده 80 قانون فدرال "در مورد دادرسی اجرای قانون" بیان شده است. همچنین دوره ای را تعیین می کند که ضابط باید روند توقیف اموال را انجام دهد. طبق همان مقرره ، در صورت مشاهده هرگونه مغایرت ، دادساز مجاز است از تصرف در اموال بدهکار امتناع ورزد.
