توقیف اموال روشی افراطی و رایج است که توسط وثیقه گران به عنوان وسیله ای برای اجرای تصمیم گیری در مورد جمع آوری جریمه ها ، مالیات ها و بدهی ها استفاده می شود. این به معنای محدودیت در حقوق مالکیت شهروندان است ، به استثنای موارد ضروری ، و فرض می کند که این اموال قابل رهن ، فروش ، اهدای و غیره نیست.
دستورالعمل ها
مرحله 1
برای جلوگیری از توقیف اموال ، از قبل تمام اطلاعات لازم در مورد دوره دادرسی را بدست آورید. کلیه اسناد و مدارک لازم را ارائه دهید ، هنگام احضار دادگستری ظاهر شوید ، سعی کنید روابط تجاری مطمئن با او برقرار کنید ، تمایل خود را برای همکاری ابراز کنید ، به هیچ وجه مخفی نشوید و از ارتباط دور نشوید.
گام 2
برای به تعویق انداختن اجرای عمل قضایی به دادگاه مراجعه کنید. در صورت وجود دلایل لازم ، دادگاه برنامه ای برای بازپرداخت بدهی ها طبق برنامه اعلام شده و توافق شده ارائه می دهد. در بیشتر موارد ، همه طرفین علاقه مندند بدون توقیف اموال این کار را انجام دهند.
مرحله 3
اموال بدهکار که مستقیماً درگیر فعالیتهای تولیدی هستند توقیف نمی شود ، زیرا این امر منجر به توقف شرکت یا شخص می شود. شما حق دارید اشیا و اشیایی را که در اصل به آنها تصرف می شود ، نشان دهید.
مرحله 4
مقداری از اموال تحت قرارداد را از قبل به اشخاص ثالث انتقال دهید. توقیف فقط به اقلام متعلق به بدهکار اعمال می شود. اسنادی را که نشان می دهد این ملک متعلق به اشخاص ثالث است ، به دادسرا ارائه دهید.
مرحله 5
ورشکستگی اقدامی افراطی برای جلوگیری از توقیف اجباری اموال بدهکار است. با اعلام ورشکستگی ، دستگیری اموال رفع می شود.
مرحله 6
مطابق قانون ، از اموال زیر برای جمع آوری بدهی نمی توان استفاده کرد: اماکن مسکونی ، اگر تنها اموال بدهکار باشد ؛ زمینی که این اتاق در آن واقع شده است. غذا؛ سازگاری ها و تجهیزات لازم برای فعالیت حرفه ای بدهکار ؛ وسایل داخلی خانه. بدهکار می تواند از اقدامات دادسرا درخواست تجدید نظر کند و او حق دارد به طور همزمان درخواست تعلیق دادرسی را ارائه دهد.
