ترجمه قراردادها و سایر اسناد حقوقی ویژگی های خاص خود را دارد: از اصطلاحات خاص و زبان خاص "روحانی" استفاده می کند. علاوه بر این ، یک مترجم تازه کار باید بسیار دقیق در متن باشد ، زیرا به دلیل کوچکترین اشتباهی ، ممکن است این قرارداد متفاوت تعبیر شود یا حتی منعقد شده تشخیص داده شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
ترجمه قراردادها و سایر اسناد حقوقی بسیار مورد توجه است ، با این حال ، همه مترجمان نمی توانند با آن مقابله کنند ، زیرا هنگام کار با چنین ترجمه هایی داشتن حداقل دانش ویژه اولیه در زمینه فقه بسیار مهم است. بنابراین ، اگر می خواهید به طور جدی به ترجمه قانونی بپردازید ، باید در این زمینه تحصیل کنید (حداقل برای تکمیل دوره های آموزش مجدد برای متخصصان).
گام 2
مترجم قراردادها باید در اصطلاحات حقوقی تبحر داشته باشد. کسانی که آن را مطالعه نکرده اند ، هنگام ترجمه باید از فرهنگ نامه های قانونی استفاده کنند. تقریباً در همه نشریات چنین فرهنگ نامه هایی وجود دارد و تعداد کمی از آنها در شبکه وجود دارند. متداول ترین Multitran است (www.multitran.ru) ، جایی که می توانید ترجمه همان کلمه را در هر موضوعی از جمله قانون پیدا کنید
مرحله 3
هنگام ترجمه قراردادها ، باید توجه زیادی به عبارت داشته باشید. شاید زبان قراردادها به نظر شما "روحانی" نیز خشک باشد ، اما این ویژگی ترجمه های قانونی است. اگر هنوز کاملاً به این زبان تسلط ندارید ، هنگام ترجمه قراردادها ، باید از قراردادهای ترجمه شده قبلاً به عنوان نمونه استفاده کنید. تقریباً در هر قرارداد ممکن است بندهایی مناسب انواع مختلف قراردادها وجود داشته باشد. علاوه بر این ، استفاده از نمونه ها به جذب زبان معمول مترجم قراردادی کمک می کند.
مرحله 4
هر ترجمه ای به مراقبت نیاز دارد ، اما این امر به ویژه در ترجمه قراردادها صادق است. به دلیل کوچکترین اشتباه مترجم ، حذف کلمه ای ، هر بند از توافق نامه ممکن است معنای آن را تغییر دهد. در نتیجه ، این قرارداد سو تعبیر خواهد شد. بعضی اوقات اشتباهات مترجمان منجر به این واقعیت می شود که قرارداد منعقد شده شناخته می شود - برای مثال ، اگر مترجم موضوع قرارداد را به طور نادرست ترجمه کرده باشد. بنابراین ، هنگام ترجمه معاهدات ، هر کلمه ای که حداقل تردیدهای جزئی ایجاد کند ، باید در برابر یک فرهنگ لغت تخصصی بررسی شود.
مرحله 5
لازم به یادآوری است که هنگام ترجمه قراردادها ، لازم است تمبرهای موجود در آنها ترجمه شود و همچنین مکان های امضا در ترجمه ذکر شود. این امر به ویژه در صورتی صدق می کند که در آینده چنین توافق نامه ای توسط یک دفتر اسناد رسمی تأیید شود. سردفتر در صورت عدم ترجمه مهر و یا تعیین محل امضاهای اشخاصی که قرارداد را امضا کرده اند ، می تواند از تأیید قرارداد خودداری کند.
