پروانه مجوزی برای هرگونه فعالیت ، تولید است که توسط یک مجوز دهنده خاص برای شخص مناسب (قانونی یا فیزیکی) صادر می شود. پس از اخذ مجوز ، در ترازنامه شرکت قرار می گیرد و تعدادی از عملیات را ارائه می دهد که باید در حسابداری و حسابداری مالیاتی منعکس شود.
مجوز در حسابداری چگونه مشخص می شود؟
طبق آیین نامه 38 IFRS ، دارایی های نامشهود یک دارایی غیرپولی قابل شناسایی است که هیچ شکل فیزیکی ندارد. دارایی منبعی است که در گذشته توسط سازمانی دریافت می شود و در حال حاضر کنترل می شود و نوید دریافت منافع اقتصادی قابل توجهی را می دهد. به طور معمول ، ارزش یک دارایی از قبل برآورد می شود.
مجوز به عنوان یک دارایی نامشهود با سه ویژگی مشخص می شود: غیرپولی ، قابل شناسایی و نامشهود.
دارایی های غیر پولی ، برخلاف دارایی های پولی ، شکل پولی ندارند. دارایی های پولی خود صندوق های پولی به دو صورت نقدی و غیرنقدی و همچنین کلیه سرمایه گذاری های مالی ، سپرده ها و بدهی های متعلق به سازمان هستند. مجوز هیچ شکل پولی ندارد ، بنابراین یک دارایی نامشهود است.
قابلیت شناسایی نشان می دهد که یک دارایی می تواند از سایر موارد متعلق به شرکت جدا شود. به عنوان مثال یک پروانه می تواند فروخته شود ، و این نشان می دهد که این دارایی از قبل قادر به ایجاد منافع اقتصادی برای سازمان است. غیرمادی بودن وجود یک شکل فیزیکی برای یک شی object و در عین حال ارتباط آن با برخی اشیا material یا اعمال مادی را پیش فرض می گیرد. به عنوان مثال ، یک سیستم عامل می تواند یک شی int نامشهود باشد ، اما رایانه ای که روی آن نصب شده دارای فرم فیزیکی است. در مورد مجوز ، خود آن به عنوان یک دارایی نامشهود با محصول یا فعالیتی که برای آن صادر شده مرتبط است.
مجوز به چه دلیل به دارایی های نامشهود مربوط می شود؟
اولین نشانه وابستگی به صنعت است. به طور معمول مجوزها برای هر فعالیت کاملاً تخصصی صادر می شوند که غالباً اساس تولید را تشکیل می دهند. دارایی های نامشهود دوره های مختلف استفاده دارند. مجوزها به ندرت به مدت نامحدود صادر می شوند - پس از یک سال ، پنج ، ده سال و غیره شما باید حق خود را برای داشتن مجوز ثابت کنید. ویژگی مهم مجوز به عنوان دارایی نامشهود تنظیم آن توسط اسناد نظارتی خاص است.
دارایی های نامشهود به طور کلی می توانند غیرقابل اجتناب و غیرقابل انفصال باشند. از آنجایی که مجوز قابل فروش است ، به عنوان یک دارایی نامشهود غیرقابل فروش طبقه بندی می شود. بنابراین ، در حسابداری یک شرکت ، مجوز باید به عنوان یک دارایی نامشهود حساب شود. این بدان معنی است که هنگام کنترل آن ، حسابدار باید از نکات آیین نامه IFRS 38 آگاهی داشته باشد.
