اغلب هنگام خرید یک کالای غیر غذایی ، خریدار از فروشنده می شنود: "رسید را نگه دارید و 30 روز ضمانت خواهید داشت." در عین حال ، کاملاً مشخص نیست که این چه نوع تضمینی است ، چه کسی آن را نصب کرده و چرا این دوره خاص انتخاب شده است؟
قانون حمایت از حقوق مصرف کننده تصریح کرده است که تولید کننده باید از عملکرد صحیح محصول خود در کل عمر مفید آن اطمینان حاصل کند. اما در عین حال ، این قانون شامل تعدادی از هنجارها است که قوانین مربوط به ایجاد یک دوره ضمانت کالا را نیز دربرمی گیرد.
اهمیت دوره گارانتی در این واقعیت نهفته است که در صورت خرابی کالاها در طول مدت ضمانت ، خریدار نیازی به اثبات اینکه نقص ها بدون تقصیر او نبوده است. فروشنده باید تأیید کند که کالا توسط مصرف کننده به طور نادرست استفاده یا حمل شده است ، یا در معرض ضربه مکانیکی (ضربه ، سقوط و غیره) قرار گرفته است.
اگر مدت زمان ضمانت در زمان کشف نقص در محصول قبلاً منقضی شده باشد ، پس خود خریدار موظف است قبل از طرح ادعا نزد فروشنده ، دلایل خرابی را مشخص کند.
نقطه شروع دوره گارانتی به شرح زیر تعیین می شود: یا روز بعد از روز خرید است. یا اولین روز فصل (این را می توان در مقررات مربوط به مقامات نهادهای تشکیل دهنده فدراسیون روسیه مشاهده کرد) ، اگر ما در مورد یک محصول فصلی صحبت می کنیم ، به عنوان مثال ، یک کت خز. یا روز بعد از روز انتقال کالا ، اگر از راه دور خریداری شده باشد ؛ یا از لحظه مونتاژ یا نصب محصول.
دانستن این نکته مهم است که ادعای فروشنده مبنی بر اینکه محصولات فروخته شده با تخفیف مشمول ضمانت نمی شوند نقض حقوق مصرف کننده است. موارد استثنایی مواردی است که محصول به دلیل نقصی که قبل از خرید به خریدار نسبت به آن اخطار داده شده ، تخفیف می یابد. یعنی اگر خریدار موردی را خریداری کند که قیمت آن به دلیل کمبود در کیفیت آن کاهش یافته باشد ، خریدار نمی تواند ادعاهای مربوط به این کاستی ها را مطرح کند. با این حال ، اگر نقص جدیدی در چنین محصولی مشاهده شود ، که فروشنده در مورد آن سکوت اختیار کرد ، خریدار حق دارد طبق قانون "حمایت از حقوق مصرف کننده" از همه روش های محافظت از منافع خود استفاده کند.
مدت ضمانت برای دوره تعمیر محصول تمدید می شود و در صورت جایگزینی محصول معیوب با کالای جدید ، جریان آن دوباره شروع می شود. ویژگی دیگر ضمانت ، غیر الزام آور بودن تاسیس آن است. یعنی اگر تولید کننده موظف به ایجاد عمر مفید باشد ، در این صورت مدت زمان گارانتی به درخواست وی یا به ابتکار فروشنده تعیین می شود. در این صورت ، فروشنده می تواند ضمانت کند اگر سازنده این کار را نکرده باشد یا اگر فروشنده خود مایل به ایجاد دوره های ضمانت اضافی برای محصول و (یا) قطعات آن باشد. در عین حال ، تعهدات گارانتی اضافی فروشنده باید در قالب توافق نامه جداگانه ای با خریدار رسمی شود. به این معنا که هیچگونه کتیبه ای در قبض فروش یا رسید نقدی یا بروشورهایی با شرایط ضمانت نمی تواند ضمانت اضافی ایجاد شده توسط فروشنده تلقی شود.
اهمیت ضمانت نیز در این واقعیت است که در صورت درخواست مشتری برای تعمیر کالا با ضمانت ، برای دوره این تعمیر ، کالای موقتی را برای جایگزینی تقاضا می کند.
