مبنای پرداخت نفقه یک عمل قضایی و همچنین حکم دادگاه است که پس از تصویب آن صادر شده است. مبنای جایگزین ممکن است توافق نامه در مورد نگهداری فرزند باشد که بین پرداخت کننده نفقه و نماینده قانونی صغیر منعقد می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اساس واقعی پرداخت نفقه ، پدری یا مادری است که در یک شهروند خاص در رابطه با یک خردسال برقرار می شود. واقعیت مادر بودن در بدو تولد کودک در یک م institutionسسه پزشکی ثابت و ثبت می شود ، واقعیت پدر بودن را می توان به طور داوطلبانه تشخیص داد (درخواست به اداره ثبت) ، بر اساس شواهد خاصی در دادگاه ایجاد می شود.
گام 2
مبنای قانونی پرداخت نفقه ، الزام والدین به حمایت از فرزندان خردسال خود است که در قانون فعلی ذکر شده است. در صورت انجام نادرست یا عدم انجام این تعهد ، دولت می تواند به زور از پدر یا مادر بی پروا به نفع کودک یا نماینده قانونی وی پول جمع کند.
مرحله 3
مبنای مستند برای پرداخت نفقه معمولاً حکم دادگاه است. زمانی صادر می شود که نماینده قانونی کودک با در خواست تقاضای احیای نفقه به دادگاه مراجعه کند. اگر در مورد پدری اختلافی وجود نداشته باشد ، دادگاه ممکن است پرونده را به صورت کلی بررسی نکند ، اما یک حکم دادگاه صادر می کند ، که همزمان وظایف یک سند اجرای را انجام می دهد. این بدان معنی است که این دستور را می توان برای اجرای آن به بخش خدمات ضمانت اجرایی ارسال کرد.
مرحله 4
مبنای مستند دیگر پرداخت نفقه ، تصمیم دادگاه و همچنین اجراییه صادر شده پس از لازم الاجرا شدن آن است. در این حالت ، معمولاً موارد اضافی وجود دارد که باید در روند دادرسی حل و فصل شوند (به عنوان مثال در مورد پدر بودن اختلاف وجود دارد). پس از اتخاذ تصمیم ، نماینده کودک در انتظار لازم الاجرا شدن قانونی آن است و سپس تقاضای صدور اجرائیه را دارد. سند اجرای احکام را می توان برای اجرای احیای نفقه به ضابطان ارائه کرد.
مرحله 5
در برخی موارد ، والدین کودک یا یکی از والدین و نماینده قانونی در مورد نگهداری از یک خردسال توافق می کنند. این توافق نامه کلیه تعهدات ارائه پرداخت را برطرف می کند ، ممکن است شامل سایر شرایطی باشد که قانون و حقوق کودک را نقض نمی کند. این قرارداد منوط به محضری شدن محضری است و پس از آن نیز قدرت یک سند اجرایی را بدست می آورد. در صورت عدم اجرای صحیح آن ، طرف ذینفع می تواند با چنین توافقی مستقیماً با ضابطان تماس بگیرد.
