در بسیاری از شرایط ، طرفین موفق می شوند اختلافات بین خود را بدون صبر در انتظار تصمیم دادگاه حل و فصل کنند. بنابراین شاکی حق انصراف از ادعا را دارد. علاوه بر این ، طرفین ممکن است به توافق دوستانه برسند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
توافق نامه دوستانه سندی است که در آن طرفین دعوا روش حل و فصل دعاوی متقابل را برای خود تعیین کرده اند. به عنوان مثال ، اگر موضوع ادعا وصول بدهی باشد ، طرفین حق توافق در مورد شرایط بازپرداخت آن را دارند. همچنین ، توافق نامه صلح آمیز ممکن است رد شاکی را از بخشی از ادعا ، بخشش بدهی ، انتقال مال به جای پول و غیره پیش بینی کند.
گام 2
انجام توافق نامه تسویه حساب یک حق است ، نه تعهدی از طرفین. توافقنامه دوستانه هم در حل و فصل پرونده های مدنی و اقتصادی و هم به عنوان بخشی از رویه ورشکستگی منعقد می شود. در هر مرحله از دادخواست می توانید به توافق دوستانه برسید. به عنوان مثال ، شرکت کنندگان در این فرایند می توانند به توافق برسند ، نه تنها تعارض را در دادگاه بدوی ، بلکه در هنگام بررسی تصمیم نیز حل کنند. توافقنامه دوستانه در مرحله دادرسی اجرایی نیز امکان پذیر است.
مرحله 3
یک توافق نامه دوستانه توسط طرفین به صورت یک نوشته ساده به عنوان یک قرارداد عادی تنظیم می شود. ابتدا نام سند ، تاریخ و محل حبس آن نوشته شده است. به دنبال آن یک مقدمه ارائه می شود ، که اطلاعات مربوط به شاکی و خوانده (طلبکار ، بدهکار) را نشان می دهد. قسمت اصلی توافق نامه حل و فصل در مورد مراحل تشریح اختلافات بوجود آمده است. توافق نامه تسویه حساب با جزئیات و امضاهای طرفین تکمیل می شود.
مرحله 4
توافق نامه تسویه حساب پس از تصویب توسط دادگاه لازم الاجرا می شود. برای این منظور ، طرفین باید تقاضای متقابل را به دادگاه ارائه دهند. هنگام رسیدگی به توافق نامه دوستانه ، دادگاه باید اطمینان حاصل کند که با قانون فعلی مغایرت نداشته و حقوق و منافع کسی را نقض نمی کند. تصویب توافق نامه دوستانه با حکم دادگاه رسمیت می یابد که طبق روال مقرر قابل تجدیدنظر است. قسمت م ofثر چنین تعریفی شامل مفاد توافق نامه تسویه حساب است. با تصویب توافق نامه حل و فصل ، روند رسیدگی به پرونده پایان می یابد.
