مالکیت به عنوان یک مقوله اجتماعی ، از ویژگیهای اساسی آن ، در پیشرفت جامعه تأثیر بسزایی دارد. در این راستا می توان دو نکته مهم را تشخیص داد: مالکیت به عنوان ویژگی فرهنگ انسانی و روابط اجتماعی.
مالکیت به عنوان یک صفت فرهنگ انسانی
زمین ، به عنوان محل زندگی یک گروه اجتماعی ، و هر آنچه در آن است ، در واقع ، دارای مالکیت هستند. هر چیزی که انسان را زنده نگه دارد و هر آنچه برای آن ارزش قائل هستند به ملکی تبدیل می شود که در همه جا وجود دارد. این بدان معناست که از همان لحظه تولد ، ذاتاً در ذات شخصیت انسان است. متخصصان دریافته اند كه كودكان خردسال مالكانی ناامید هستند كه با بزرگ شدن ، املاك خود را با دیگران تقسیم می كنند ، عمدتاً به این دلیل كه به آنها آموزش داده شده است.
جامعه بشری به تولید مشغول است و عمدتا به منظور فروش آن یا دریافت درآمد از آن مالک زمین است. از این نظر ، مالکیت به عنوان یک مقوله اجتماعی از نزدیک با مقوله اقتصادی در هم آمیخته است ، بنابراین می توان تعریفی راجع به آن - بخش اجتماعی - اقتصادی زندگی - به کار برد. البته ، تولید از آنجا که توسط منابع طبیعی محدود است ، توانایی نامحدود بودن ندارد ، بنابراین ، گاهی اوقات قادر به تأمین نیازهای مداوم در حال رشد جامعه نیست. از این نظر ، مالکیت ، به عنوان یک هدف تولید و استخراج ، می تواند بخشی دائمی از جامعه تلقی شود.
روابط اجتماعی
واضح است که روابط مالکیت اجتماعی طی قرنهای متمادی تکامل یافته و اکنون در شکلی که از نظر برخی سودآورترین است در مقابل همه ظاهر می شود ، زیرا به شما امکان می دهد حداکثر سود را از تولید بدست آورید. با تجزیه و تحلیل روابط اجتماعی ، اقتصاددانان نتیجه جالبی گرفتند که مبتنی بر درک مقوله املاک به عنوان یکی از اولین کسانی است که به بازنگری در زندگی کمک می کند. البته به سختی می توان چنین درکی را کاملاً مثبت توصیف کرد.
لازم به ذکر است که روابط مالکیت اجتماعی فقط در رابطه با فعالیت اقتصادی می تواند از نظر ذهنی دلخواه تلقی شود. با این حال ، این نوع رابطه در حوزه مبادله و توزیع بارزتر است ، زیرا در این حالت است که منافع از دستی به دست دیگر حرکت می کند.
هنگام توصیف مالکیت به عنوان یکی از ملفه های مهم روابط اجتماعی ، مهم است که درک کنیم که مالکیت می تواند در مظاهر مختلف ، چه در خارج از تولید و چه در تولید ، عمل کند. در همه موارد ، نه تنها در کیفیت اجتماعی ، بلکه در کیفیت اقتصادی نیز خود را نشان می دهد ، که نمی تواند کاملاً از یکدیگر جدا شود و در عین حال با یکدیگر شناسایی شود.
