یک روز کاری عادی با یک هفته کار چهل ساعته بیش از هشت ساعت طول نمی کشد. این مدت کار با ماده 100 قانون کار تعیین شده است. با این حال ، موارد استثنایی وجود دارد که در آنها طول روز کاری می تواند افزایش یا کاهش یابد.
زمان کار
قانون کار تعریف روشنی از زمان کار را ارائه می دهد و گزینه های مختلفی را ارائه می دهد. زمان کار دقیقاً زمانی در نظر گرفته می شود که کارمند مستقیماً کار می کند ، دقیقاً آن کارهایی را انجام می دهد که با قرارداد کار و وظایف شغلی به او محول شده است. این زمان بدون وقفه است. در بیشتر موارد ، مدت زمان کار مستقیماً توسط کارفرما تعیین می شود و مطابق با قانون است و حداکثر چهل ساعت در هفته است. این چهل ساعت کاری بسته به اصطلاح ساعت کاری در طول هفته متفاوت تقسیم می شود. چنین رژیمی با قرارداد کار یا قرارداد ایجاد می شود.
حالت اصلی اتخاذ شده برای استفاده ساعات کاری عادی است. تحت نظر او ، چهل ساعت در هفته به پنج روز کاری از هشت ساعت کاری تقسیم می شود. گزینه های دیگر برای توزیع ساعات کار نیز ممکن است. به عنوان مثال ، در کار شیفتی ، ساعت کاری توزیع می شود تا نتیجه بیش از نرخ مجاز هفتگی نباشد.
این قانون هم اجازه افزایش ساعت کار و هم کاهش کار ، کار در حالت انعطاف پذیر را می دهد.
ساعات کاری کاهش یافته مربوط به دسته های ویژه کارگران است. این افراد خردسال ، معلول ، افرادی هستند که در شرایط مضر یا خطرناک کار می کنند.
کار انعطاف پذیر یا ساعات کار انعطاف پذیر - در این حالت ، شروع کار ، پایان آن یا کل مدت شیفت ممکن است با رضایت متقابل کارمند و کارفرما تغییر کند. در همان زمان ، کارمند باید همچنان تعداد ساعات کار مشخص در هفته را کار کند.
ساعت کاری نه تنها می تواند کاهش یابد ، بلکه افزایش یابد.
ساعت کاری نامنظم
ساعت کاری نامنظم ، طبق قانون کار ، یکی از ساعات کاری است و نوعی کار است که در آن کارمندان ، در صورت لزوم ، می توانند فراتر از ساعت عادی کار درگیر شوند. چنین درگیری فقط می تواند ماهیت اپیزودیک داشته باشد و بیش از حد معمول ، چنین مشارکت در کار پرداخت نمی شود ، اما غالباً با مرخصی اضافی جبران می شود.
اگر قرارداد کار برای یک کارمند یک روز کاری نامنظم را تعیین کند ، این بدان معنا نیست که می توان کارمند را به طور مداوم برای کار استخدام کرد. ماده 101 قانون کار فقط در مورد استخدام اپیزودیک در محل کار صحبت می کند ، به این معنی که چنین استخدام هایی به هیچ وجه نباید دائمی یا حتی دوره ای مشخص باشد.
برای کارکنانی که ساعت کاری نامنظم دارند ، قوانین داخلی سازمان نیز وجود دارد که در آن زمان مشخصی برای شروع و پایان کار تعیین می شود ، این مدت زمان برای همه کارکنان سازمان است ، بدون استثنا ، مدت زمان طبیعی کار.
کارهای دیگر بیش از حد معمول انجام می شود
روشهای دیگری نیز وجود دارد که باعث می شود کارگران بیش از هشت ساعت قانونی کار کنند.
یکی از آنها کار شبانه است. در صورت نیاز به تولید ، چنین کاری امکان پذیر است. با این حال ، کل مدت کار نباید از چهل ساعت در هفته بیشتر شود. این می تواند با ارائه زمان استراحت اضافی برابر با مدت زمان کار به دست آید. با برآورده شدن این شرایط ، هیچ ساعت اضافی ایجاد نمی شود.
باید در نظر داشت که کار شبانه باید یک ساعت کاهش یابد.
کار اضافه کاری - این چنین است که در زندگی روزمره آنها کار را بیش از مدت زمان معمول ساعت کاری می نامند ، که به خواست سازمان یا کارآفرین ، یعنی کارفرما انجام می شود.
تمام مواردی که امکان واگذاری چنین کاری به کارمند وجود دارد ، در قانون به وضوح مشخص شده است. کارفرما نمی تواند به طور مستقل لیست را تغییر دهد یا تکمیل کند. اما ، اگر رضایت کتبی کارمند برای انجام کارهای اضافی وجود داشته باشد ، می توان با پرداخت مبلغی بیشتر به آن پرداخت.
