نقش یک مدیر ، یک رهبر ، نه تنها قابل احترام است ، بلکه بسیار مسئولیت پذیر است. اینها افرادی هستند که وظیفه تصمیم گیری را بر عهده دارند. این تصمیمات نه تنها بر آنها ، بلکه همچنین بر کارمندان تحت امر آنها تأثیر می گذارد. یکی از ابزارهای مدیریت ، سبک رهبری است و اینکه چقدر به درستی انتخاب شده است بر عملکرد بخشی که به رئیس واگذار می شود تأثیر می گذارد. شما می توانید سبک رهبری را با برخی معیارهای رسمی تعریف کنید.
دستورالعمل ها
مرحله 1
سبک رهبری اقتدارگرا با یک نظم ثابت و صریح و مشخص مشخص می شود. یک رهبر از این نوع از طریق دستورالعمل ها و دستوراتی با زیردستان ارتباط برقرار می کند ، دستوراتی که آنها باید دقیقاً آنها را دنبال کنند. چنین مدیری اقناع و توضیحات را به عنوان ابزاری برای انگیزه تشخیص نمی دهد. تقریباً غیرممکن است که بتوانید نظر چنین رهبری را نسبت به شخصی که تابع او است تحت تأثیر قرار دهید. اما این نوع رهبر برای سازمانهای شبه نظامی با سلسله مراتب مشخص مناسب است.
گام 2
رهبری که در برقراری ارتباط با زیردستان به یک سبک تحلیلی پایبند است ، تصمیمات خود را بر اساس تجزیه و تحلیل داده های موجود و محاسبه دقیق است که تأثیر عوامل تصادفی را از بین می برد. تصمیمی که در نتیجه تجزیه و تحلیل گرفته شده است ، وی تنها تصمیم صحیح را ارزیابی می کند و تلاش می کند تا آن را تا حد ممکن کارآمد انجام دهد. چنین رهبری به هوش و مهارت تحلیلی خود متکی است و مستعد کمال گرایی است. این سبک رهبری زمانی م theثر است که شرکت در تحقیق علمی ، مهندسی و محاسبات مالی مشغول باشد.
مرحله 3
رهبر خلاق با تفکر و خلاقیت غیراستاندارد مشخص می شود. نه تنها نتیجه برای او مهم است ، بلکه خود فرایند نیز مهم است. این بیشتر از نوع شخصیتی است ، بنابراین رهبران خلاق لزوماً نباید در زمینه های مربوط به هنر پیدا شوند. این افراد معتقدند که معنا از تشریفات مهمتر است. زیردستان وی در تصمیم گیری ها ، جریان آزاد ایده های آنها شرکت می کنند - این ماده ای است که بر اساس آن ، پس از تجزیه و تحلیل و پردازش مناسب ، تصمیمات مدیریت گرفته می شود. چنین رهبری از دیدن در هر شرکتی خوشحال خواهد شد ، البته نه در هر بخش.
مرحله 4
سبک اجتماعی رهبری در این واقعیت نهفته است که رهبران قبل از هر چیز نسبت به زیردستان خود از مسئولیت خود آگاه هستند. بنابراین ، او سعی می کند نیازهای آنها را که شرط کار مولد است برآورده کند. او همیشه با مشورت با تیم تصمیم می گیرد و خود را در بین افراد برابر اول می داند. یک رهبر با محوریت اجتماعی اغلب مشکلات شخصی کارمندان را در نظر می گیرد ، سازش هایی را انجام می دهد که زیردستان از او سپاسگزار هستند و قدرت و انرژی بیشتری به کار می دهند تا آنچه مسئولیت های شغلی آنها نیاز دارد. این سبک رهبری در هر بخش از شرکت مورد تقاضا است.
