صرف نظر از اینکه از لیست کارها یا سیستم های برنامه ریزی استفاده می کنید ، مواردی وجود دارد که بسیار احمقانه ذکر می شود: برنامه ریزی واقعی بیشتر از زمان اجرا طول می کشد. اینجاست که قانون سه دقیقه ای مطرح می شود.
قانون سه دقیقه ای به این معنی است که شما باید عملی را به اتمام برسانید که به محض دریافت چنین تکلیفی بیش از سه دقیقه طول نکشد. به عنوان مثال ، شما فکر کردید که باید ایده ای را یادداشت کنید. برای نوشتن آن ، باید به میز بروید ، یک قلم و دفتر یادداشت بگیرید ، ایده را یادداشت کنید. میز در اتاق دیگری است و شما فقط خیلی تنبل هستید که به آنجا بروید. با این حال ، قانون سه دقیقه ای بیان می کند که شما باید این عمل را انجام دهید ، زیرا کل دردسر کمتر از سه دقیقه طول خواهد کشید. در غیر این صورت ، ممکن است یک ایده خوب را از دست بدهید.
یک راه عالی این است که یک تایمر را به مدت سه دقیقه تنظیم کنید و در آن مدت بر روی یک فعالیت کوتاه بدون حواس پرتی تمرکز کنید. بنابراین ، شما دو پرنده را با یک سنگ خواهید کشت: و برای به تعویق انداختن از شیر گرفته اید ، و بدون بار وظایف کوچکی که هر از گاهی فراموششان می کنید ، بازده بیشتری خواهید داشت.
به یاد داشته باشید که با به تعویق انداختن یک کار سه دقیقه ای ، انرژی بیشتری صرف این می کنید که این موضوع ، یعنی خود تعویق را فراموش نکنید. بسیار عقلانی تر است که فوراً چنین کاری را انجام دهید.
علاوه بر این ، انجام چنین کارهایی بلافاصله باعث صرفه جویی زیادی در وقت شما می شود ، زیرا به تعویق انداختن مداوم همان مورد منجر به رشد این پرونده می شود ، که در نهایت منجر به یک کار غیر ضروری بزرگ می شود که باید با خون دماغ انجام شود. بیش از حد مجذوب نشوید و عادت کنید از قانون سه دقیقه استفاده کنید.
