تعطیلات یک کارمند روزهای قانونی استراحت با حقوق برای هر کسی است که تحت قرارداد کار کار می کند.
قانون کار فدراسیون روسیه مواردی را پیش بینی می کند که به جای تعطیلات ، یک کارمند می تواند برای روزهای استفاده نشده غرامت پولی دریافت کند.
برای هر سال کار شده (365 روز تقویمی) ، کارمند حق حداقل 28 روز تقویم استراحت را دارد. این را مرخصی اصلی کارمند می نامند. این 28 روز را نمی توان با پرداخت نقدی جایگزین کرد ، کارمند موظف است برای این مدت زمان استراحت کند. به این معنی که تعویض تعویض شده با پول غیرممکن است ، فقط با توافق با کارفرما می توان آن را به طور کامل گرفت یا به قطعات تقسیم کرد.
اگر کارمند ، مطابق با قانون کار روسیه و (یا) قرارداد جمعی با کارفرما ، حق داشتن روزهای تعطیلات سالانه اضافی را داشته باشد ، می تواند آنها را با غرامت پولی جایگزین کند ، اما نه همیشه.
بنابراین ، کارگران زیر 18 سال ، زنان باردار و همچنین کارمندان شاغل در شرایط کاری مضر و خطرناک نمی توانند برای جبران خسارت برای روزهای تعطیل اضافی حساب کنند.
درک این نکته مهم است که جایگزینی بخشی از تعطیلات با پرداخت نقدی یک حق است ، نه یک تعهد کارفرما. بنابراین ، درخواست کارمند برای جبران خسارت پولی به جای قسمت استفاده نشده از تعطیلات ، ممکن است راضی نباشد.
اگر به درخواست کارمند تصمیم مثبت گرفته شود ، کارفرما دستور پرداخت غرامت پولی را صادر می کند و تغییراتی در برنامه تعطیلات ایجاد می کند.
تنها موردی که غرامت پولی برای تعطیلات بلااستفاده لزوماً به همه کارمندان پرداخت می شود اخراج است. در عین حال ، دلایل اخراج مهم نیستند. اما در اینجا دوباره یک تفاوت وجود دارد: تعطیلات اصلی استفاده نشده کاملاً بازپرداخت می شود ، اما برای تعطیلات اضافی سالانه استفاده نشده ، حداکثر در 7 روز تقویم پرداخت می شود.
برای تعطیلات استفاده نشده ، متوسط درآمد کارمند پرداخت می شود ، یعنی متوسط درآمد روزانه ضرب در تعداد روزهای مرخصی استفاده نشده. روش محاسبه متوسط درآمد روزانه به طول هفته کاری و همچنین برنامه کاری کارمند بستگی دارد.
جالب اینجاست که وضعیت برعکس نیز اتفاق می افتد - این زمانی است که مبالغی که کارفرما برای تعطیلات به کارگر انتقال داده است و هنوز کار نشده است (از قبل) نگهداری نمی شود. اگر کارمندی شش ماه کار کرده باشد ، حق دارد برای کل سال مرخصی بگیرد. اما اگر قبل از پایان امسال تصمیم بگیرد که با اراده آزاد استعفا دهد ، حقوق مرخصی از حق جدائی پرداخت نمی شود. و اگر حق جدائی کافی نباشد ، مابقی را می توان از طریق دادگاه توسط کارفرما وصول کرد.
