جهان هنوز شیوه کاراتر از دستمزد در مدیریت پرسنل ابداع نکرده است. حقوق و دستمزد به عنوان منبع اصلی درآمد کارکنان ، تأثیر عمده ای بر بهره وری نیروی کار و صلاحیت های کارکنان دارد.
انتخاب گزینه پرداخت مرحله مهمی برای یک سازمان است. این باید ساده باشد و به وضوح به کارمندان رابطه بین کیفیت کار و سطح پاداش نشان دهد.
گزینه های پرداخت
دو سیستم اصلی پاداش وجود دارد: نرخ قطعه و زمان. همه اشکال دیگر انواع این دو سیستم هستند.
در بیشتر مواقع ، سازمان ها از سیستم مزدی مبتنی بر زمان استفاده می کنند. با استفاده از این روش پرداخت ، حقوق بر اساس نرخ تعرفه تعیین شده برای هر نوع کار و ساعات واقعی کار به کارمندان تعلق می گیرد. در این حالت ، حقوق با ضرب نرخ دستمزد ساعتی / روز بر تعداد ساعات / روزهای کار شده محاسبه می شود.
یک نوع پرداخت مبتنی بر زمان ، نوع حق بیمه مبتنی بر زمان است. در این حالت ، پاداش برای دستیابی به نتایج خاص به حقوق محاسبه شده براساس نرخ تعرفه اضافه می شود. پاداش ها به صورت ماهانه به صورت یک مقدار ثابت یا درصدی از حقوق پایه پرداخت می شوند.
سیستم پرداخت قطعه قطعه معمولاً در تولید اعمال می شود ، جایی که می توان نتایج کار را محاسبه کرد. برای پیاده سازی این سیستم ، شرکت باید نرخ های قطعه ای را برای هر نوع کار انجام شده تعیین کند.
Piecework یک سیستم مزدی است که در آن برای هر واحد کار انجام شده یا محصولات تولید شده ، دستمزد دریافت می شود. پرداخت نرخ قطعه به دو سیستم تقسیم می شود: نرخ قطعه مستقیم ، نرخ قطعه غیر مستقیم ، پاداش قطعه ، نرخ پیشرو و قطعه قطعه.
در دستمزد مستقیم با نرخ قطعه ، دستمزد با ضرب مقدار محصولات تولید شده در قیمت هر واحد محاسبه می شود.
برای محاسبه دستمزد کارگرانی که در سرویس دهی به تولید اصلی کار می کنند ، کیفیت کار غیر مستقیمی که به تولید محصولات توسط کارگران اصلی بستگی دارد ، از یک سیستم نرخ غیرقانونی پرداخت استفاده می شود. این سیستم معمولاً برای کارگرانی که در تعمیر ، نگهداری و تنظیم تجهیزات در مغازه های اصلی مشارکت دارند ، استفاده می شود.
طبق سیستم نرخ پاداش قطعه ، همراه با حقوق محاسبه شده براساس نرخ نرخ قطعه ، برای دستیابی به عملکرد بالا در کار ، یک قسمت پاداش پرداخت می شود. این شاخص ها شامل کاهش سطح نقص تولید ، افزایش تولید محصول و صرفه جویی در منابع است.
قطعه قطعه ای به صورت پیش رونده پرداخت ، قیمت های بیشتری را برای هر واحد از محصولات تولیدی بیش از پایه ثابت ایجاد می کند.
با یک سیستم یکجا ، دستمزد برای کل حجم کار یا محصولات تولیدی تعیین می شود. استقرار این شکل از پرداخت ، کارمندان را به انجام سریع و کارآمد کار تشویق می کند.
سیستم های پرداخت مدرن
در ارتباط با گذار به اقتصاد بازار و افزایش تعداد سازمانهایی با اشکال مختلف مالکیت ، استفاده از سیستمهای سنتی دستمزد غیرعادی شده است. این سیستم ها منسوخ شده اند و نیازهای واقعی بازار کار مدرن را برآورده نمی کنند ، سهم فردی کارمند را برای نتیجه نهایی در نظر نمی گیرند. همه اینها منجر به استفاده از سیستم های جدید بدون تعرفه شده است.
سیستم بدون تعرفه تمام مزایای دستمزد مبتنی بر زمان و قطعه قطعه را جمع آوری کرده و رابطه مستقیمی بین سطح دستمزد و نتایج کار یک کارمند منفرد و کل شرکت به طور کلی فراهم می کند.
استفاده از سیستم های پرداخت مدرن به کارمندان این فرصت را می دهد تا درآمد بیشتری کسب کنند و به دستیابی به نتایج بالا در کل سازمان کمک کنند. این شرکت باعث می شود کارمندان با انگیزه بیشتر کار کنند تا درآمد بیشتری کسب کنند. در همان زمان ، سیستم انتخاب طبیعی را انجام می دهد: برای جایگزینی کارگران که در برابر رقابت مقاومت نکرده اند ، کارگران جدید و هدفمندتری می آیند.
انتخاب گزینه دستمزد مسئله بسیار مهمی برای شرکت است. کارآیی کار شرکت و رقابت پذیری آن به انتخاب صحیح سیستم پاداش بستگی دارد.
